Van Kirgistan tot Drunen

Deze afbeelding behoort bij de ontdekking van dit paard in 1878 door Nikolaj Przewalski.

De wandtegel is te vinden in het Przewalskimuseum in Karakol (Kirgistan).

Het loont de moeite om de beelden in de vergroting te bekijken.

De lightbox in Google werkt om een voor mij onduidelijke reden helaas nog steeds niet.

Met Firefox of Internet Explorer lukt het wel.

De afbeelding van Przewalski staat wat schuin. 

Dat was onvermijdelijk om hinderlijke reflecties op de foto te voorkomen.

Przewalski was een Russische ontdekkingsreiziger die geïnteresseerd was in geografie, fauna en flora.

Hij maakte een vijftal reizen door Centraal Azië.

Behalve van het bekende Przewalskipaard was hij ook de ontdekker van de wilde kameel, waarvan uiteraard ook een tegel met afbeelding te vinden is in het museum.

In Karakol is een museum voor hem ingericht. 

De liefhebbers kunnen uitgebreid geïnformeerd worden over zijn reizen, onder andere aan de hand van foto's en tegels.

Daarnaast is er een collectie opgezette dieren die in Centraal Azië voorkomen/voorkwamen.

Er staat ook een opgezette sneeuwpanter, een dier dat bijna iconisch is in Kirgistan.

Dit schilderij van sneeuwpanters, waar ik mijn logo niet op wil aanbrengen om geen verkeerde indruk te wekken, zagen wij op een schilderijenexpositie annex - verkoop in de hoofdstad Bishkek.

Buiten het museum is een park aangelegd waar een monument te vinden is ter nagedachtenis aan Przewalski.

Naast het monument is ook zijn graf te vinden. 

Hij wilde begraven worden in de plaats waar hij zou overlijden en dat werd dus Karakol.

Hier staat-ie dan, het Przewalskipaard.

In Natuurpark Lelystad heeft men een kleine kudde van deze dieren. 

Volgens een zorgvuldig fokprogramma - waarbij dieren uit verschillende wildparken geselecteerd werden - heeft men deze paarden,

 die voor het laatst in 1967 in Mongolië in het wild gezien werden, weer uit kunnen zetten in Mongolië.

Het zijn stoere dieren die zo te zien wel tegen een stootje kunnen.

In 1991 is men begonnen met de herintroductie van deze paarden in een natuurpark in Mongolië,

waar wij ze tijdens onze rondreis ook gezien hebben. 

In deze laatste terugblik op onze reis door Kirgistan laat ik nog een aantal soorten zien die ik de moeite waard vind.

Roeken (Corvus frugilegus) bleken in sommige streken vrij algemeen voor te komen, soms in grote groepen.

Vuilstortplaatsen hadden een grote aantrekkingskracht op zwarte wouwen (Milvus migrans).

Bij  meerdere stortplaatsen zagen we er per keer vele tientallen.

Tijdens een wandeling in de omgeving van ons yurtkamp in Son Kul werden we verrast door strandleeuweriken (Eremophila alpestris).

De vorige plaat was van een volwassen vogel, deze van een juveniel.

Bij het zoeken naar de namen heb ik hulp gehad van Ben , waarvoor dank.

De vogels kozen vaak een beschikbaar uitkijkpunt, in de meeste gevallen een koeienvlaai.

Hier schudt een vogel zich eens lekker uit.

De typerende kuifjes (vooral in de vergroting goed te zien) maken het herkennen iets makkelijker.

Deze soort wordt als trekvogel soms langs de Nederlandse kust waargenomen.

In het natuurpark Ala Archa in de buurt van Bishkek kwamen we eekhoorntjes tegen, 

die er anders uitzien dan de vertrouwde Nederlandse rode eekhoorn (Sciurus vulgaris).

De Nederlandse soort - met rode staart - heb ik gefotografeerd vanuit een observatiehut in Drunen.

Vergelijk de staarten maar eens.

De staart van de Kirgizische soort is een prachtig herkenningsmiddel.

Het verschil is zo heel mooi te zien.

Even rust in de kenmerkende houding.

Nogmaals een mooie manier om ze te vergelijken.

De Nederlandse soort heeft mij talloze platen opgeleverd.

Het vergt nog enige tijd voordat ik die heb uitgezocht.

Het scheelt al een flinke slok op een borrel dat al mijn vakantiefoto's inmiddels verwerkt zijn.

Bij deze bedank ik iedereen die mijn berichten over de reis door Kirgistan heeft bekeken en zeker degenen die erop gereageerd hebben.