Juffers en libellen kunnen voor mooie plaatjes zorgen.
Ze moeten dan wel een beetje meewerken.
's Morgens vroeg krijg je er vaak goede kansen voor als ze nog niet opgewarmd zijn.
Als ze eenmaal vliegen wordt het een heel lastige opgave om er scherpe plaatjes van te maken.
Ook als ze uitsluipen kan ik hun tempo goed bijhouden, net als wanneer ze een bezoekje aan zonnedauw gebracht hebben.
De bovenstaande juffer is daar een goed voorbeeld van.
Het loont
de moeite om de beelden in de vergroting te bekijken.
Maar…… de
lightbox werkt bij mij in Google Chrome niet.
Als je ze
toch groter wilt zien moet je stuk voor stuk op elke foto klikken.
Bloggers
wegen zijn ondoorgrondelijk.
Grote keizerlibellen (Anax imperator) zie je vaak met grote snelheid langs riet of bloemen schieten,
op zoek naar een prooi.
Als ze even pauzeren doen ze dat vaak op een onmogelijke plek, laag in de begroeiing.
Deze vrouwelijke grote keizerlibel had een heidelibel te pakken gekregen.
Deze vrouwelijke grote keizerlibel had een heidelibel te pakken gekregen.
Ik mocht niet mopperen dat ze haar vangst op deze manier aan mij liet zien.
Jammer voor de heidelibel, maar wel een aantrekkelijk hapje voor deze dame en een aansprekend moment van de harde werkelijkheid voor mij.
waardoor het niet eenvoudig is om een plaatje met een mooie achtergrond te krijgen.
In zekere zin is dat natuurlijk ook zo want het voortbestaan van de soort is natuurlijk mede van hun inspanningen afhankelijk.
Deze mannelijke gewone oeverlibel (Orthetrum cancellatrum) heeft ook al een voorliefde voor de grond.
Natuurlijk zie je ze ook wel eens op takken zitten, maar het viel mij op dat ze het graag laag bij de grond zochten.
Een vrouwelijke soortgenoot dreef op haar rug in een kanaaltje.
Zat haar leven er na het afzetten van eitjes op of had ze een ongelukkige noodlanding gemaakt?
Het resultaat is hetzelfde.
Obsidentify wist hier geen raad mee:
als eerste keus werd een schaatsenrijder onbekend (Gerridae indet.) met 52% zekerheid voorgesteld!
Ze houdt zich vast aan een stengel, maar het achterlijf zit helemaal onder water.
Was ze te zwaar voor de stengel of was die stengel alleen maar een houvast in de hoop toch nog uit het water te komen?
Een steenrode heidelibel (Sympetrum vulgatum) hing net als veel soortgenoten ongestoord aan een stengel,
de vleugels nog niet volledig droog.
Zoals uit het bovenstaande al duidelijk is geworden hebben libellen en juffers het niet altijd makkelijk.
Bedreigingen zijn er genoeg, zoals ook hier goed te zien is.
Een juffer was verstrikt geraakt in het web van een tijgerspin (Argiope bruennichi).
De spin maakt altijd een mooi pakketje van zijn prooi.
Ze staan garant voor een voedzame maaltijd van de tijgerspin.
De prooi wordt ingekapseld en na verloop van tijd leeggezogen.
Alsof het niet genoeg is moeten vooral juffers ook nog proberen de aantrekkingskracht van zonnedauw te weerstaan.
Dit lantaarntje was weliswaar losgekomen van de zonnedauw maar slaagde er niet in om weg te vliegen.
Ik hoefde niet bang te zijn dat de juffer er vroegtijdig vandoor zou gaan.
Maar ook tengere grasjuffers (Ischnura pumilio) moeten daar op hun tellen passen.
Deze juffer deed dat niet en moest dat bezuren.
De kleverige blaadjes van de zonnedauw waren teveel voor de juffer.
Links onder op de foto zijn nog resten van de vleugels van een andere juffer te zien.
Het is wel duidelijk dat libellen en juffers niet alleen moeten oppassen voor hun natuurlijke vijanden, maar ook nog moeten opletten dat ze niet vast komen te zitten in het web van een spin of aan de blaadjes van zonnedauw.
Juli is ook de maand van de vlinders.
Daarom de volgende keer aandacht voor onder andere: