Libellen en juffers

Nu het inmiddels oktober is geworden, is het een goed moment om eens terug te kijken op de platen die ik in augustus en september van libellen en juffers gemaakt hebt.

De ochtenden werden kouder, waardoor je zo nu en dan deze gevleugelden makkelijk kon vinden omdat de vleugels helemaal bedekt waren met dauwdruppeltjes.

Deze heidelibel was de enige in een veld met pitrus, 

maar het was niet moeilijk om hem al van een tamelijk grote afstand te zien.

Het kon niet missen, duidelijk een heidelibel.

Of het een steenrode of bruinrode was laat ik maar in het midden.

Hij had zijn beste tijd al achter de rug.

Ik vind het altijd aantrekkelijke onderwerpen, waar ik dan ook aardig wat tijd mee kan doorbrengen.

Een volle prullenbak hoort er dan ook bij, want je kan niet alles bewaren.

Het lot van een juffer hangt soms aan een zijden draadje.

Hij had zich ongetwijfeld een ander doel in zijn leven voorgesteld. 

In dit geval was er geen misverstand mogelijk.

Zijn einde was nabij, hij zou de honger van een spin gaan stillen.

Na de jacht is een rustmoment wel nodig.

Deze bruinrode heidelibel (Sympetrum striolatum) kwam even op adem in de ochtendzon.

Een soortgenoot trof ik op een andere dag, terwijl zij haar vleugels nog aan het drogen was.

Hoe deze soort heet weet ik niet.

Via waarneming.nl kreeg ik als mogelijke naam gewone tweevleugel (Cloeon dipterum), 

maar slechts met 38% zekerheid.

Over deze soort bestaat geen enkele twijfel: 

het is een watersnuffel (Enallagma cyathigerum).

Uit deze plaat blijkt wel dat op de vorige plaat een vrouwtje te zien is.

Natuurlijk wilde ik hier een wat mooiere achtergrond, maar dit beeld is wel heel typerend.

Voor deze juffer soort was het overduidelijk paartijd toen ik ze zag, want er vlogen talloze stelletjes  in deze omgeving.

Zouden ze met zijn tweeën ook twee keer zo snel kunnen vliegen als alleen?

Blijkbaar een beetje moe geworden liet deze jufferman zich uitgebreid vereeuwigen.

Er zijn ochtendmensen en avondmensen.

Bij juffers is dat niet zo.

Bij de juffers begint de activiteit al 's morgens vroeg, al hebben ze soms wel wat tijd nodig om op gang te komen.

In de schemering en in het donker is er voor juffers niets te beleven.

Ook al kiezen ze niet altijd een plaats die een fotograaf mooi vindt, ze kunnen er toch heel mooi op staan.

Af en toe hebben ze een verrassing in petto en zorgen ze voor een plaat waar ze zelf ook vast tevreden over zouden zijn.

Hiermee is voor mij het libellenjaar 2021 afgesloten.

In het nog komende overzicht van de maand september ruim ik toch weer plek in voor een soort die ik eigenlijk niet nogmaals wilde laten zien.

Voor déze hangjongere maak ik een uitzondering: