AWD - September 2021

September had  weer genoeg te bieden. 

Na de libellen, die in mijn vorige post de hoofdrol hadden, komen nu andere soorten aan bod in dit maandoverzicht.

Om te beginnen is hier de rups van de walstropijlstaart (Hyles gallii), een nachtvlinder die ik in augustus voor het eerst had gezien. 

Hij stak een zandpad over, waarbij hij door zijn formaat onmiddellijk mijn aandacht trok.

 De rupsen kunnen wel 8 cm lang worden en dat gold zeker voor dit exemplaar, dat ik voor de verandering ook eens van bovenaf op de plaat heb gezet.

De vlinders zijn zeldzaam en staan op de rode lijst.

Voor de tijgerspinnen zat het jaar er bijna op.

Hun oranjekleurige eitjes worden goed beschermd in een flinke cocon.

Ik heb er tientallen gevonden, dus het gaat goed met deze spinnen.

Het lukte mij niet om deze rups te determineren.

Via een deskundige van waarneming.nl kreeg ik door dat dit de rups van een beervlinder (Arctia caja) is die bedekt is met een schimmel.

De rupesen heb ik vaak gezien, maar deze vermomming was mij te veel.

Met dit zuidelijk spitskopje ( Conocephalus fuscus) had ik minder moeite.

Het was hooguit lastig om een plaat te maken waarop geen storende stengels in beeld kwamen.

In september werd ik niet verwend met bijzondere vogelsoorten.

Ik zag wel een gezinnetje dodaarzen (Tachybaptus ruficollis).

Jonge dodaarzen had ik nog nooit eerder gezien.

Het is meer een waarnemingsplaatje, maar ik was er wel blij mee.

De volwassen vogels zal ik in de wintermaanden wel vaker zien.

Een andere verrassing was dit paapje (Saxicola rubetra).

Ik had geluk dat deze even bleef zitten, want het groepje was nogal ongedurig.

Het vlinderseizoen liep op zijn eind, 

maar ik stuitte toch nog op enkele exemplaren die mij de kans gaven ze op de plaat te zetten.

De vroege ochtend was natuurlijk in mijn voordeel.
Dit is trouwens een hooibeestje (Coenonympha pamphilus).

Je kan een vlinder natuurlijk ook eens heel anders fotograferen.

Ik vond het lastig om een keuze tussen deze twee platen te maken, dus daarom maar allebei.

Ze hebben ieder wel wat vind ik.

Echte lepidopteristen, ook wel lepidopteroloog genoemd, hadden misschien al gezien dat het hier om een icarusblauwtje (Polyommatus icarus) ging. 

Deze soort was in september veelvuldig te zien, maar niet altijd makkelijk te verleiden tot een plaat.

Het gaat hier om de kleine vuurvlinder (Lycaena Phlaeas).

Met voldoende geduld lukte het uiteindelijk.

Omdat hij zo goed meewerkte hier nogmaals.

Toen ik dit vlindertje op een andere dag opnieuw tegenkwam waren de omstandigheden totaal anders.

Hierdoor krijg je tenminste variatie in hoe je ze kunt laten zien.

Zo kom ik bij de amfibieën, met allereerst een boomkikkertje.

Ik vond ze op een onverwachte plaats, wat voor de variatie natuurlijk ook heel erg welkom was.

Ze vertoonden uitgebreid hun klimkunsten, 

natuurlijk afgewisseld met rustmomenten die de meer vertrouwde plaatjes opleverden.

Het zijn echte atleten zoals ze behendig langs een stengel omhoog klimmen.

Deze plaat vond ik onderscheidend genoeg om hem in deze serie op te nemen.

Deze pose mag ook deze keer niet ontbreken, al lijkt hij veel op wat ik eerder heb laten zien.

Fotografisch gezien kan je natuurlijk zeggen dat het onderwerp niet op de juiste plaats staat.

Maar ik laat hem zien omdat ik direct aan een polsstokverspringer moest denken, die hoog in de polsstok was geklommen om zo ver mogelijk te kunnen springen.

In ieder geval is dit een sprong naar het laatste onderwerp.

Ik had niet verwacht dat ik nog een zandhagedis (Lacerta agilis) zou laten zien in september.

Een stelletje lag te zonnen op een boomstam.

Samen op de foto kwam er niet van.

Maar wel een passende plaat om de maand mee te besluiten.