Sinds 2018 ben ik gemiddeld 2 keer per jaar met Bob Isaak naar een vogelhut geweest.
Op 7 juli kreeg ik te horen dat hij tijdens een vakantie met zijn zoon in Zwitserland plotseling was overleden.
Ik reageerde vol ongeloof en kon nauwelijks bevatten wat er gebeurd was.
Ook nu kan ik nog steeds niet aan de gedachte wennen dat hij overleden is en dat we niet meer samen op stap zullen gaan.
Het was zo onverwacht dat het voor iedereen die hem kende een enorme schok was,
in het bijzonder voor zijn naaste familie.
Bob was gek op kroketten.
Zoals ik al eens eerder verteld heb was bij ons de uitspraak ontstaan:
"Laten we een hut zoeken bij een broodje kroket".
Dat lukte weliswaar niet iedere keer maar wel als we naar de marterhut in Vledder gingen.
Behalve bunzings, steenmarters en dassen (om de belangrijkste soorten maar te noemen) zagen we daar ook deze boommarter.
Op 2 juni waren we nog samen naar de Vroege Vogelhut in Odijk geweest.
Daar zagen we ook de buizerd waarmee ik deze post ben begonnen.
Ik wil hier een impressie geven van wat wij op die dag gezien hebben.
Gaaien waren er regelmatig te zien.
Achter twee stammetjes hadden we een drumstick bevestigd, in de hoop dat daar belangstelling voor was.
Als eerste kwam daar een lichtgekleurde buizerd op af.
Uit een veel groter aantal platen heb ik dit drietal gekozen.
Behalve koolmezen en vinken was er zoals zo vaak minstens één roodborstje.
We hebben even de illusie gehad middelste bonte spechten te zien,
maar het bleek om jonge grote bonte spechten te gaan.
Jammer, maar het was niet anders.
Heggenmussen zagen we vaak vlak voor de hut rondhippen.
zoals deze jonge vogel.
Ze zaten vaak op voor ons lastige plekken, maar dat hoort er nu eenmaal bij.
Groenlingen had ik al een tijdje niet meer gezien.
Hier kwamen we goed aan onze trekken.
Zwartkoppen zie ik maar af en toe.
Het is altijd prettig als je behalve de meer gangbare soorten bij een hut ook een minder voorspelbare bezoeker ziet.
Het werd zelfs nog beter.
Voor het eerst zag ik een tuinfluiter vanuit een hut.
De kans dat je een tuinfluiter ergens tegenkomt zonder hem te herkennen vind ik behoorlijk groot.
Kleine bruine vogeltjes zijn er tenslotte nogal veel.
's Middags kwam er tenslotte nog een donkere buizerd langs,
duidelijk verschillend van de buizerd die we eerder hadden gezien.
Met zijn tweeën zorgden ze ervoor dat er weinig van de drumsticks overbleef.
Al met al waren we tevreden met het bezoek aan deze hut.
We maakten al plannen voor een volgend uitstapje, maar dat zal er helaas niet van komen.
Tot besluit laat ik nog enkele platen zien die gemaakt zijn vanuit hutten waar we samen geweest zijn.
Drunen, 2019
Bob, R.I.P.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten