Sinds 2018 ben ik gemiddeld 2 keer per jaar met Bob Isaak naar een vogelhut geweest.
Op 7 juli kreeg ik te horen dat hij tijdens een vakantie met zijn zoon in Zwitserland plotseling was overleden.
Ik reageerde vol ongeloof en kon nauwelijks bevatten wat er gebeurd was.
Ook nu kan ik nog steeds niet aan de gedachte wennen dat hij overleden is en dat we niet meer samen op stap zullen gaan.
Het was zo onverwacht dat het voor iedereen die hem kende een enorme schok was,
in het bijzonder voor zijn naaste familie.
Bob was gek op kroketten.
Zoals ik al eens eerder verteld heb was bij ons de uitspraak ontstaan:
"Laten we een hut zoeken bij een broodje kroket".
Dat lukte weliswaar niet iedere keer maar wel als we naar de marterhut in Vledder gingen.
Behalve bunzings, steenmarters en dassen (om de belangrijkste soorten maar te noemen) zagen we daar ook deze boommarter.
Op 2 juni waren we nog samen naar de Vroege Vogelhut in Odijk geweest.
Daar zagen we ook de buizerd waarmee ik deze post ben begonnen.
Ik wil hier een impressie geven van wat wij op die dag gezien hebben.
Gaaien waren er regelmatig te zien.
Achter twee stammetjes hadden we een drumstick bevestigd, in de hoop dat daar belangstelling voor was.
Als eerste kwam daar een lichtgekleurde buizerd op af.
Uit een veel groter aantal platen heb ik dit drietal gekozen.
Behalve koolmezen en vinken was er zoals zo vaak minstens één roodborstje.
We hebben even de illusie gehad middelste bonte spechten te zien,
maar het bleek om jonge grote bonte spechten te gaan.
Jammer, maar het was niet anders.
Heggenmussen zagen we vaak vlak voor de hut rondhippen.
zoals deze jonge vogel.
Ze zaten vaak op voor ons lastige plekken, maar dat hoort er nu eenmaal bij.
Groenlingen had ik al een tijdje niet meer gezien.
Hier kwamen we goed aan onze trekken.
Zwartkoppen zie ik maar af en toe.
Het is altijd prettig als je behalve de meer gangbare soorten bij een hut ook een minder voorspelbare bezoeker ziet.
Het werd zelfs nog beter.
Voor het eerst zag ik een tuinfluiter vanuit een hut.
De kans dat je een tuinfluiter ergens tegenkomt zonder hem te herkennen vind ik behoorlijk groot.
Kleine bruine vogeltjes zijn er tenslotte nogal veel.
's Middags kwam er tenslotte nog een donkere buizerd langs,
duidelijk verschillend van de buizerd die we eerder hadden gezien.
Met zijn tweeën zorgden ze ervoor dat er weinig van de drumsticks overbleef.
Al met al waren we tevreden met het bezoek aan deze hut.
We maakten al plannen voor een volgend uitstapje, maar dat zal er helaas niet van komen.
Tot besluit laat ik nog enkele platen zien die gemaakt zijn vanuit hutten waar we samen geweest zijn.
Drunen, 2019
Bob, R.I.P.
Hallo Kees,
BeantwoordenVerwijderentraurige Nachrichten die du uns mitteilst, mein Beileid dazu, die tollen Bilder werden Dich immer erinnern wie Du und Bob gemeinsam Spaß beim Krokettenessen und fotografieren hattet.
Grüsse Frank
Hallo Kees, een heel verdrietig bericht. Allemaal super fijne plannen en dan pats ineens over.... Iets wat je nauwelijks gelijk kunt bevatten. Hier laat je mooie herinneringen zien van allemaal mooie gedeelde bezoekjes aan diverse hutten al dan niet met kroketje. Het is heel moeilijk dan gemis een plekje te geven. Ik wens je daar heel veel sterkte mee.
BeantwoordenVerwijderenGroet Maria
That croquette sandwich looks about as unappealing as shredded cardboard! I think I can live without it. A stunning selection of wildlife, though! All the best - David
BeantwoordenVerwijderenForgive me. I neglected to add my condolences on the loss of your friend. May his memory be a blessing.
BeantwoordenVerwijderenGecondoleerd met het verlies van je vriend, Kees.
BeantwoordenVerwijderenHet betreden van een vogelhut zal de komende tijd wel gepaard gaan met gemengde gevoelens.
Mooi, dit blog als herinnering aan vele mooie momenten samen. Ik wens je veel sterkte bij het verwerken.
hartelijke groet, Corrie
Gecondoleerd Kees. Dat zal inderdaad een enorme schok geweest zijn. Je laat wel een hoop mooie herinneringen zien van jullie uitstapjes. Wat zullen jullie een plezier gehad hebben en natuurlijk ook samen de adrenaline-momenten gedeeld zoals met de das en de boommarter. Je hebt mooie momenten om aan terug te denken, maar daar schiet je op dit moment verder weinig mee op. Sterkte met het verwerken Kees.
BeantwoordenVerwijderenGroet,
René
Ha Kees prachtige herinneringen laat je hier zien en hoe warm je er over verteld zegt eigenlijk al genoeg. wat zal je hem missen .nogmaals gecondoleerd.
BeantwoordenVerwijderenGecondoleerd, altijd schokkend als je een goede vriend verliest. Sterkte. Gr. Ben
BeantwoordenVerwijderenDag Kees, wat een treurig bericht; gecondloleerd met het verlies van je vriend.. Wat een mooi gebaar om deze herinneringen aan hem met ons te delen. Sterkte Kees.
BeantwoordenVerwijderenGroeten
Frans
Hallo Kees,
BeantwoordenVerwijderenErg naar als je dit te horen krijgt, op de eerste plaats natuurlijk voor de naaste familie, maar als je regelmatig op een fijne manier met iemand omgaat loopt dit je ook lange tijd na. Ik hoop dat je snel over deze dip heen komt, sterkte daarmee. Je foto's samen met hem gemaakt vanuit diverse hutten zijn prachtig en als je een tuinfluiter voor de lens krijgt heb je veel geluk. Fijn dat je op deze manier stilstaat bij je fotomaat Kees.
Groeten,
Ad
Beste Kees,
BeantwoordenVerwijderenIk werd door Ellen getipt over jouw blogspot, wat heb je het mooi geschreven! Jullie hebben mooie hutten bezocht en prachtige foto’s geschoten. Heel veel sterkte gewenst.
Hoi Kees.
BeantwoordenVerwijderenVerdrietig nieuws. je zult Bob echt gaan missen.
Het is altijd fijn als je samen van de natuur kunt genieten.
Mooie serie is dit ook geworden.
Groettie van Patricia.
Wat zul je hem missen zeker als je naar de hutten gaat.
BeantwoordenVerwijderenWens je sterkte.
Prachtige foto's.
Groetjes Tinie
Hoi Kees,
BeantwoordenVerwijderenEen mooi eerbetoon aan je vriend Bob. Leuk toch dat zo'n broodje dan deze herinneringen met zich mee brengen.
Wat een prachtige foto's laat je weer zien. Geweldig die marter en prachtig ook al die diverse vogelsoorten. Werkelijk fantastisch gefotografeerd Kees.
Groeten, Marco
Dag Kees, gecondoleerd met het overlijden van je fotomaatje Bob. Je brengt een mooie ode aan je vriend met deze fotoserie. Het is altijd een schok iemand die je dierbaar is op zo'n onverwachte manier te moeten missen. Ik wens je sterkte de komen de tijd om het gemis wat zachter te maken.
BeantwoordenVerwijderenGroeten,
Roos