Nee, dit is onze tuin niet.
En nee, dit is geen kikker of een pad.
Het is een Namaqua kameleon, ook wel woestijnkameleon genoemd, die we in de Namib woestijn in Namibië zagen.
Waarom ik dit dier in mijn blog opneem leg ik later wel uit.
Alle foto's zijn gemaakt met mijn vorige camera, een compactcamera, en wel Fine Pix S5600. Ik heb mijn camera nu vervangen door een Canon EOS 50D. Het wordt dus een terugblik.
In april 2010 waren er 's avonds een aantal van dit soort setjes in het donker druk bezig de weg voor ons huis over te steken.
Het is een wonder dat er geen enkel dier is platgereden.
Het is een wonder dat er geen enkel dier is platgereden.
De volgende dag waren ze in de tuin te vinden.
De man liet zijn verovering niet los en liet zich vervoeren.
De man liet zijn verovering niet los en liet zich vervoeren.
De mannen vallen duidelijk op grotere vrouwen.
Het moet voor haar een hele inspanning zijn geweest om een man op haar rug rond te zeulen.
Ze heeft er heel wat voor over om nageslacht te krijgen. Of heeft ze geen keus?
Ze neemt hier even een momentje rust. Híj hoeft alleen maar goed vast te houden.
Ze heeft er heel wat voor over om nageslacht te krijgen. Of heeft ze geen keus?
Ze neemt hier even een momentje rust. Híj hoeft alleen maar goed vast te houden.
Let op de opgezwollen buik van het vrouwtje.
Kikkers komen in de zomertijd regelmatig in onze tuin voor, ook al hebben we geen vijver.
Hier nog een welvarend exemplaar.
Dit is andere koek.
Deze pad komt in tegenstelling tot een kikker wat dreigend over.
Deze pad komt in tegenstelling tot een kikker wat dreigend over.
Enkele jaren terug hadden we een vlonder voor de keukendeur waaronder zich padden bleken te verstoppen.
Op een keer was er een moeder met drie jonge padden.
Op een keer was er een moeder met drie jonge padden.
In het donker zijn ze min of meer zwart, waardoor ze beter warmte kunnen opnemen.
Als ze opgewarmd zijn krijgen ze een andere kleur.
Dit is de parallel met de woestijnkameleon waarvan ik verderop nog wat meer zal laten zien.
De laatste jaren hebben de padden zich niet meer in onze tuin laten zien.
Zou hij zo kwaad kijken omdat hij gestoord werd in zijn veilige schuilplaats?
In het zonlicht komt hij toch wat anders over? Of toch niet?
Toen ik deze foto aan een van de kleindochters liet zien, zei ze spontaan dat ze niet meer in de tuin van opa en oma wilde komen.
Veel te eng!
Veel te eng!
En dan de reden waarom ik de Namaqua kameleons erbij gehaald heb.
Ze zijn 's morgens vroeg zwart en ze bewegen dan heel traag.
Door het zonlicht nemen ze snel warmte op en gaan zich dan ook wat sneller bewegen.
Ze gaan dan bovendien wat lichter kleuren. De lichtere kleur kaatst weer licht en warmte terug.
Het van kleur veranderen hebben ze dus met de padden gemeen.
Ze zijn 's morgens vroeg zwart en ze bewegen dan heel traag.
Door het zonlicht nemen ze snel warmte op en gaan zich dan ook wat sneller bewegen.
Ze gaan dan bovendien wat lichter kleuren. De lichtere kleur kaatst weer licht en warmte terug.
Het van kleur veranderen hebben ze dus met de padden gemeen.
Woestijnkameleons hebben een lange tong waarmee ze razendsnel een kever - hun hoofdvoedsel - kunnen verschalken.
Deze kevers heten trouwens tok-tokkies.
De beweging van de tong gaat zo snel dat de compactcamera dit niet helemaal scherp kon vastleggen.
Deze kevers heten trouwens tok-tokkies.
De beweging van de tong gaat zo snel dat de compactcamera dit niet helemaal scherp kon vastleggen.
Zoals te zien is smaakte de kever opperbest.
Deze kameleon wordt zo'n 15 cm lang.
Kikkers en padden zijn er in allerlei variaties, zoals ik bijvoorbeeld ook in mijn blog over Suriname heb laten zien.
Het is steeds weer leuk als je ze ook in je eigen tuin ziet.
Kikkers en padden zijn er in allerlei variaties, zoals ik bijvoorbeeld ook in mijn blog over Suriname heb laten zien.
Het is steeds weer leuk als je ze ook in je eigen tuin ziet.
