AWD - Reeën en (winter)gasten

De afgelopen tijd is het maar sporadisch mooi weer geweest, afgezien van het afgelopen weekend. Dat betekende niet dat je er niet op uit kon trekken, maar wel dat de omstandigheden om te fotograferen niet altijd makkelijk waren.

Ik ben op 5 en 11 januari mijn inmiddels vertrouwde groep reeën weer eens gaan opzoeken.

Op 5 januari was het wel erg somber weer. 

Ik heb voornamelijk gefotografeerd met ISO 1600 en 2000, met diafragmawaarden 5,6 en 7,1. 

Bovendien compensatiefactor - 0,7. 

Ik vond het een uitdaging om er toch nog wat moois van te maken, 

waarbij uiteraard de hulp van de reeën onmisbaar was :)

Op een gegeven moment waren er vijf reeën samen, maar het lukte niet om ze samen op de foto te krijgen.

Met drie was ik ook al tevreden.

Ze waren tamelijk goed te benaderen, alleen niet altijd vanuit een voor mij gunstige positie.

 Het is goed te zien hoe somber het weer was, want de varens behoren toch roestbruin gekleurd te zijn.

 Wisten jullie dat ze staande kunnen slapen?

Ik heb voornamelijk reegeiten gezien, op één jonge bok na.

Houden de bokken zich schuil als ze hun gewei hebben afgeworpen?

 De dames lieten zich hier korte tijd bewonderen, waarna ze de varens weer inliepen.

Via de varens liepen ze naar een bospad waar ik ze goed kon zien.

Achter deze reegeit doemde even later een trimmer op.

Hij zag mij, en keerde om! 

Ik heb hem niet kunnen bedanken, maar ik was blij verrast dat hij rekening met mij hield toen hij zag dat ik foto's aan het maken was.

 Even later volgde een tweede, jongere reegeit.

 Ze stak over, na eerst even te hebben gekeken of het veilig was.

Tenslotte volgde de derde reegeit (niet helemaal scherp).

Op 11 januari waren de omstandigheden al gunstiger, al brak de zon niet zo veel door als ik had gehoopt.  De volgende keer dan maar.
Ik had mijzelf beloofd een flink stuk te gaan zwerven door de duinen,
waarbij ik hoopte zowel reeën als wintergasten te zien.
Ik zal beginnen met de reeën.

Wie had kunnen denken dat ik deze dag in totaal 15 (!) reeën zou gaan zien.  

Weliswaar niet allemaal in dezelfde groep, maar voor mij een indrukwekkend aantal.

De grootste groep bestond uit 7 dieren, waaronder slechts één bokje.

Prettig was vooral dat zij niet uitsluitend in de dekking te zien waren.

 De veilige dekking van de varens was wel steeds in de buurt.

 Als er geen paadje is moet je wel springen.

Toch wel opvallend dat zij niet bijzonder schuw waren, heel anders dan 's  zomers.

 Maar ook in het meer open terrein, zoals hier in de omgeving van het voormalige 

Van Limburg Stirumkanaal, laten ze zich wat vaker zien.

En dan zijn er nog de vogels.

 Allereerst de klapekster, die bijzonder schuw was. Ik heb de foto flink moeten croppen, 

zoals  ongetwijfeld te zien is. Geen probleem, ik was al blij dat ik hem zag.

 

Het torenvalkje zorgde voor een mooie pose. Ook deze foto is gecropt, omdat de roofvogels in de AWD erg schuw zijn, en meestal al wegvliegen als je nog op flinke afstand bent.

Brilduikers horen bij de wintergasten die je vrijwel iedere keer ziet als je in de AWD bij kanalen komt.

Grote zaagbekken zie ik de laatste tijd ook steeds vaker.
Hier een poging om het mannetje vliegend vast te leggen.

Wilde zwanen heb ik nog niet in grote aantallen gezien, maar uit diverse blogs is wel duidelijk geworden dat ze er al een aantal weken zijn.

Het afgelopen weekend werd het wat zonniger, en wellicht hier en daar wat winters. Iedereen kon zijn hart eindelijk weer eens ophalen. Ook al is januari meestal een grijze maand, een beetje kleur is altijd welkom.

Hier is tot besluit mijn "cliffhanger" voor één van mijn volgende blogs.