AWD - Zaagbekken en wilde zwanen

Januari is de maand waarin de natuur rust en zich oplaadt voor het komende voorjaar. Het is ook een wintermaand waarin een natuurlijke selectie optreedt. Alleen de sterkste dieren redden het, de zwakkeren halen het vaak niet.

Het is ook een maand waarin de wintergasten komen uit Zweden, Finland, Rusland en Siberië. Hoe strenger de winters daar, hoe meer wintergasten wij te zien krijgen.



Op maandag 7 januari ben ik vanuit de Oase gaan lopen langs het Noordoosterkanaal. Het was grijs, somber en het miezerde af en toe. Geen weer om mooie foto's te maken, wel om te oefenen. ISO-waarden van 1600 en zelfs 2000 waren noodzakelijk, plus een belichtingscompensatie, maar zelfs dan moet je hopen dat de dieren niet te snel bewegen.

Ik zag al gauw een vijftal zaagbekken, later wel een stuk of twintig, meestal moeilijk te fotograferen omdat er teveel riet tussen mij en de vogels was. Bij het Noordoosterkanaal waren er geen obstakels.

Natuurlijk lieten de kleuren te wensen over. Het is hopen op zonnige dagen.

Ook dodaarsjes zwommen en doken er naar hartenlust. Maar een geslaagde foto zat er niet in.

Het was stil, af en toe een enkele wandelaar of trimmer.

Het voordeel van de grijze dagen is dat je vaak tijdenlang in de duinen kunt wandelen zonder iemand tegen te komen, heel ontspannend. In ieder geval geldt voor mij dat het niet alleen om fotograferen gaat, het zwerven door de duinen is zeker zo belangrijk.

Jonge damhertjes deden zich tegoed aan grassen.
Het was in dit gebied duidelijk te zien dat herten ook aan de bast van stammen en takken geknabbeld hadden.

Ik zag hier in het bos twee dode damherten, in vergevorderde staat van ontbinding. Later nog een groot deel van een skelet.
Niet iets om je zorgen om te maken, denk ik. Volgens mij hoort het bij een populatie dat er ook dieren doodgaan door ouderdom of ziekte. Of is er toch meer aan de hand? Zie de discussie op het weblog van  Henk Bos

Op de voor insiders bekende plaats waren diverse fotografen bezig hun camera's te installeren in de hoop een ijsvogel te kunnen platen. Ik ben maar doorgelopen, ik had geen zin in deze "drukte".

In de verte hoorde ik al het kenmerkende geluid van de wilde zwanen. Ik zag er een viertal, maar het geluid bleek uit het voor ons verboden gebied te komen. Enkele zwanen zag ik daar ook vliegen.

 Dichterbij waren twee volwassen vogels en twee jongen. 

Ik trof het dat daar een plaats was waar het riet mij niet hinderde,
en waar de zwanen bovendien goed te zien waren.

Ze waren druk aan het foerageren, waarbij ze de bodem loswoelden met hun poten, 

gelet op het gewaggel dat ik zag. 

Ik ben teruggelopen over het Zwarteveld. 

Door de overvloedige regenval is het daar nat en drassig geworden,en zijn er plassen ontstaan.

Op de weg terug naar de Oase bleef het stil op een enkele ree, brilduiker en grote bonte spechten na.

Een passend sfeerbeeld van de waterleidingduinen in het begin van januari.