AWD - Vossen, maar geen fotoshoot

Algemeen bekend is dat vossen op een bepaalde plaats worden gevoerd 

om maar mooie plaatjes te kunnen maken. 

Bijvoeren met hondenbrokjes, vleeswaren, stukken leverworst, boterhammen, niets is te gek. 

Het kan ook anders.

De afgelopen week heb ik een wandeling door het besneeuwde duingebied gemaakt. 

Een prachtige omgeving, rustig en met veel bijzondere momenten. 

Over de vossen kan ik nu zelfs een aparte editie van mijn blog maken.

De dag begon zonnig, zoals hierboven goed te zien is.

Deze vos, de tweede die ik zag, had een tijdje naar het riet zitten staren, 

zag er niets aantrekkelijks en klom een duintop op.

Even rustig zitten - en misschien wel van het uitzicht genieten - en daarna weer verder.

Later stond deze vos naar de begroeiing te kijken. Ritselde er iets?

Even later zag ik nog twee vossen. Ze zagen mij ook en gingen er snel vandoor. 

Had ik ze gestoord of waren ze gewoon schuw?

Een half uur later zag ik deze vos naar het riet, en even naar mij, kijken. 

Waarschijnlijk dezelfde die ik al eerder had gezien.

 Geen prooi te zien, en verder maar weer.

Even later zag ik deze vos opnieuw, de oren spitsend en als een speer de struiken in.

Niet geschrokken van mij, maar duidelijk op een prooi af.

En ja hoor. De verrassing van de dag, dacht ik.

 De vos had een meerkoet gegrepen en kwam over het ijs langs de rietkraag teruggelopen!

 De vos besloot het riet weer in te gaan, ..............

......... aarzelde even, maar deed het uiteindelijk toch.

Ik zag haar even later snel een weg oversteken en in de struiken verdwijnen.

De dag kon toch al niet meer  stuk - maar daarover in een volgende editie - 

maar hier was ik wel heel erg blij mee.

Verder naar de "hotspot", maar niet voor de vossen.

Met mijn plaatjes van vossen in de sneeuw was ik al zeer tevreden.

Het was er een drukte van belang. Als fans liepen de fotografen achter hun popidool aan.

Ik vervolgde mijn tocht langs een kanaal.

En welke nieuwe verrassing wachtte op mij?

 Een vos die zich op het ijs waagde, heel bedachtzaam!

 Ze leek aan het ijs te ruiken om te beoordelen of het veilig genoeg was om erover te lopen.

 Ze keek nog eens bedenkelijk naar de overkant, .............

.... , vertrouwde het niet en keerde terug naar de veilige oever.

Daar verdween ze in het struikgewas.

Nee, voor mij deze keer geen close-ups van "rugzakvossen", hoe mooi die ook kunnen zijn.

De bijzondere ontmoetingen - in totaal zeker zes vossen - die ik deze dag heb gehad,

 hebben voor mij veel meer waarde.

Een dag om niet snel te vergeten.

In een volgende editie volgen de vogels, met als topattracties een pijlstaarteend en een roerdomp.

Wordt vervolgd