De volgende generatie

Op 14 mei kreeg ik te horen dat er in Hillegom een nest met pasgeboren knobbelzwaantjes was.

Ik ben er onmiddellijk heen gegaan.

Er waren vier zwaantjes waarvan het dons al helemaal droog was.

Op grond van wat ik van andere kijkers hoorde waren ze hooguit een dag oud.

Aanvankelijk waren alle zwaantjes verscholen onder hun moeder, maar al gauw kwamen de twee brutaalste tevoorschijn.

Zo'n eerste dag bleek toch wel erg vermoeiend.

Toen moeder opstond werd duidelijk dat er vier kleine zwaantjes uit het ei waren gekomen.

In één ei zat wel een gat, maar er gebeurde tijdens de twee uur dat ik er was helemaal niets.

De kans bestaat dus dat de andere eieren niet zullen uitkomen.

Nieuwsgierig bekeken en onderzochten ze hun directe omgeving.

Het oudste duo.

Moeder stond soms even op om een andere positie te kiezen. 

Je kreeg dan een goed zicht op de jeugd en de eieren.

Wat zal er in het koppie van dit zwaantje omgaan?

De jongen waren al net zo ontspannen als de ouders.

Vader zwaan kwam langzaam maar zeker mijn kant op en ging in het gras liggen, op ca. 3 meter van mij vandaan.

Ook al kwam je tot op enkele meters van het nest, moeder blies niet één keer.

Vader en kind keurden mij geen blik waardig. Natuurlijk hield ik hen wel goed in de gaten.

Hoe aangenaam kan het leven zijn?I

Lekker in het zonnetje liggen, veilig naast moeder, niets om je druk over te maken, 

hooguit van alles om je over te verwonderen

Moeder draaide de eieren nog een keer om.

Zij ging er blijkbaar toch vanuit dat er nog meer zwaantjes op komst waren.

Hoe eigenwijs kan je kijken?

Wat kunnen ze lief voor elkaar zijn.

Ze lagen wel aan de schaduwkant, of soms onder hun moeder.

Het leek soms dat ze in de verdrukking zouden komen als moeder door haar poten zakte.

Er was echter niets aan de hand.

Ze kwamen wel steeds na korte tijd onder haar uit. 

Begrijpelijk, dat snapt ieder kind.

Onder moeder zie je niets en er valt niets te beleven.

Maar er was nog meer aan jong leven te zien.

In de Poelgeest bijvoorbeeld wemelde het van de kleine gansjes. 

Hier volgen enkele jonge Canadeesjes.

De ouders waren erg waakzaam. Het duurde even voordat ze een beetje aan mij gewend waren.

Het vroeg wel wat geduld om slechts één gansje in beeld te krijgen.

Niet ieder tweetal is hetzelfde. Dit leek wel een variant op een Siamese tweeling.

Tot besluit terug naar Hillegom voor enkele wilde eendjes.

Een moedereend kwam met zes pulletjes aan land. 

Langzaam maar zeker liepen ze mijn kant op. 

Ik was in het gras gaan liggen en dat vonden ze op geen enkele manier bedreigend.

Ze zochten voortdurend naar iets eetbaars.

Ongemerkt kwamen ze zo dichtbij dat ik ze niet meer kon fotograferen.

Als ik mijn arm had uitgestoken had ik ze kunnen aanraken.

Deze pulletjes waren veilig voor meerkoeten.

Een andere moedereend kwam met haar pullen te dichtbij het nest van meerkoeten.

Vader meerkoet viel de pullen aan en  greep er één bij de nek.

De kleine ontsnapte ternauwernood en dook onder.

Dat liet moeder niet op zich zitten. Ze viel ogenblikkelijk de meerkoet aan.

Na een kort gevecht keerde de rust weer terug.