Paaiende karpers

Het was een lastig dilemma welk onderwerp ik deze keer zou kiezen.

Paaiende karpers, tapuiten, pasgeboren knobbelzwaantjes, duinhagedissen, om maar enkele onderwerpen te noemen.

De keuze is gevallen op de karpers (Cyprinus carpio).

Op 13 mei ben ik naar Polder Poelgeest geweest. 

Ogenblikkelijk viel het mij op dat het zeer onrustig was in het water, middenin, maar ook langs de oevers.
Maar waarom juist deze dag?
Is het de watertemperatuur die volgens kenners 15-17 °C moet zijn?
Is het de stand van de zon?

In ieder geval waren de omstandigheden op deze zonnige dag aantrekkelijk voor de karpers,
waardoor zij hun hormonen  nauwelijks meer onder controle hadden.

Op veel plaatsen kwamen de brede ruggen boven water.

Ze hielden soms ook boven water een oogje in het zeil, op zoek naar een aantrekkelijke vrouw.

Zo gauw er een ontmoeting was volgde een flink gespetter.
Ze schuiven dan onder andere met hun flanken tegen elkaar.

Het was een bijzonder gezicht om te zien hoe zij in de plas op een flink aantal plaatsen te keer gingen.

Uit de diepte - hoewel, volgens mij is het daar niet erg diep want een blauwe reiger en een lepelaar konden er met gemak staan - dook dit monster op.
De vogels keken wat verbaasd - of wellicht verstoord - naar al die onrust.

Het was een sport om te proberen mijn camera op de juiste plek te richten.
Natuurlijk ging dat ook vaak mis, maar de aanhouder won.

Het gespartel en geplons ging maar voort.

Op een bepaald moment vond ik het mooi geweest. Ik kwam tenslotte niet alleen voor de vissen.

Maar ik was heel makkelijk te verleiden. 

Zo gauw het een stuk verder ook begon stond ik weer te fotograferen.

Het blijft meestal niet beperkt tot twee karpers die met elkaar aan het stoeien zijn.

Soms knokken wel vier mannen om een vrouw.

Het vrouwtje moet ertoe verleid worden om kuit af te zetten, waarna een mannetje dit met zijn hom komt bevruchten.

Een groepje was vlakbij de oever bezig.

Turbulentie, gedraai, gespat.

Het ging er heftig aan toe.

Soms brengen ze elkaar zelfs verwondingen toe.

Ze kwamen een keer zo dicht bij de oever waar ik stond, 

dat ik er met mijn 100-400 mm lens geen foto's meer van kon maken.

Het was te dichtbij.

Ik heb die dag meer karpers gezien dan ooit tevoren.

Hier had een stelletje een rustig gedeelte langs de oever gevonden, zonder opdringerige andere mannen.

Even lekker samen drijven en natuurlijk doen waar al dat gepaai voor bedoeld was.

Intussen ging de concurrentiestrijd onverminderd voort, op minimaal tien plekken tegelijkertijd te zien.

Natuurlijk zijn het niet allemaal geweldenaren van 100-120 cm en 20 kg.
(Af en toe worden er zelfs exemplaren gevangen die boven de 30 kg wegen).

Het waren wel indrukwekkende vissen die zich hier vol overgave met hun voortplanting bezighielden.

Natuurlijk was er veel meer te zien, maar dat bewaar ik voor rustiger tijden.