Op glad ijs

Hebben wij de winter van 2015-2016 al achter de rug?

In het westen van Nederland heeft het enkele dagen voldoende gevroren om een laagje ijs op het water te vormen.

Je moest er snel bij zijn om vogels te kunnen fotograferen die zich op het ijs bevonden.

Wilde ganzen waagden zich op het ijs, knobbelzwanen ook.

Ik laat eerst de belevenissen zien van een aantal knobbelzwanen.

Het begon rustig.

Behalve dit tweetal tamelijk jonge knobbelzwanen zwommen er grote zaagbekken, krakeenden en wilde eenden rond het ijs.

De rust werd verstoord door een tweetal volwassen knobbelzwanen, waarvan er hier één een landing maakt op het ijs.

De mannelijke nieuwkomer ging direct achter de twee jonge zwanen aan, die uit het water de kant op vluchtten. 

Hij er dreigend achteraan als een echte macho.

Wilde hij zijn vrouwtje imponeren?

Hij wilde duidelijk laten zien dat hij nu de baas was en dat hij hun aanwezigheid niet tolereerde.

Ook al stond ik er behoorlijk dichtbij, geen enkele zwaan keurde mij een blik waardig.

De jonge zwanen zochten het ijs weer op en baanden zich zo goed en kwaad als ze konden een weg naar een veilige plek.

De mannelijke uitdager staakte zijn reeds ingezette achtervolging en zocht zijn partner op.

Hielden zij crisisoverleg?

Hun plan van actie was duidelijk: AANVALLEN!

Het viel echter niet mee. Het ijs was niet erg dik en de zwanen zakten er steeds door.

Eén van de jongere dieren vluchtte uit het wak, het ijs weer op.

De jacht werd nu met volle overgave geopend.

Een niets ontziende aanval met de nodige glijpartijen was het resultaat.

Spannend!

Door al dat geweld ging het toch nog vrij dunne ijslaagje kapot.

Met enige moeite was de uitdager ook op het ijs geklommen en zette opnieuw de achtervolging in.

Je kunt je wel voorstellen dat de jonge zwaan hier niet blij mee was.

Door hun krachtige afzet trapten ze beiden door het ijslaagje heen.

De jonge zwaan ontsnapte en ging op de wieken.

De achtervolger stelde zich hiermee tevreden en landde al weer gauw.

De tweede jonge zwaan was intussen aan de overkant van het kanaal de kant op gevlucht.

Voorzichtig waagde hij zich zo onopvallend mogelijk weer in het water en daarna op het ijs.
Dat was een misrekening want hij werd al snel opgemerkt door de tweede nieuwkomer.

Toen dezer dreigend achter hem aan kwam wist hij het wel.

WEGWEZEN!

De beide jonge vogels landden kort na elkaar een paar honderd meter verder weer op het ijs.

Ze gleden hierbij een aantal meters over het ijs, zoals ik later zag aan de glijsporen.

Misschien was het ijs daar wat dikker, want ze zakten er niet doorheen.

Ze kwamen er tot rust en gingen, nadat ze zich grondig gepoetst hadden, eens lekker een dutje doen.

Ook het paar dat het wak had overgenomen besteedde uitgebreid aandacht aan een opknapbeurt.

De rust was volledig teruggekeerd, het leek wel of er niets gebeurd was.

Waarom verdroegen ze elkaar niet?

Er was plaats genoeg voor beide stellen.

Wilde zwanen en knobbelzwanen zijn ook geen vrienden.

De wilde zwanen waar ik nu een aantal beelden van laat zien hadden het rijk alleen.

Ik heb ze op een andere dag op een andere plek gezien.

Hoe sereen wil je het hebben?

Kort nadat ik ze een poosje had bekeken stonden ze op.

Blijkbaar hielden ze niet van een paparazzo.

Ook als je denkt dat ze slapen weten ze heel goed dat je er bent.

Een meevaller was dat ze ook van een zonnetje hielden, want ze zochten een plek op waar het licht veel warmer was.

Samen maakten de twee volwassen vogels een korte ochtendwandeling.

De jongste van het drietal hield het voor gezien en besloot een andere plek te gaan zoeken.

De twee volwassen zwanen volgden even later zijn voorbeeld.

Ik hoop dat dit niet alleen een lang verhaal geworden is, maar ook dat het heeft kunnen boeien.

Voor mij behoren deze twee momenten beslist tot de hoogtepunten van de huidige "winter".