AWD - januari 2016 deel 2

Is dit een winters beeld of niet?

De natuur verraste mij met deze fraaie symmetrische compositie.

Zo denk je zelfs onder winterse omstandigheden nog even aan paddenstoelen.

In januari neemt de kans om reeën te zien toe, in ieder geval voor mij.

Ze vertoeven graag tussen verdorde varens.

Als je het een beetje treft - en natuurlijk voldoende geduld op kunt brengen - dan krijg je vaak wel een kans om ze mooi in beeld te krijgen.

Velen weten inmiddels dat grote zaagbekken 's winters graag de AWD bezoeken.

Als je ze vaak tegenkomt heb je een grotere kans om eens een wat minder doorsnee plaatje te schieten.

Soms zijn ze heel erg schuw en op hun hoede.

Af en toe word je toch verwend met een bijzondere actie.
"Ready voor take-off"!

Kraaien fotograferen valt niet mee.

Ze zijn meestal schuw en oplettend.

Vaak vliegen ze al weg als je eraan begint te denken om een foto te maken.

Deze dacht daar anders over, want hij had net de landing ingezet.

En daar zat hij dan, op een aantrekkelijke uitkijkpost.

Als reeën zich op hun gemak voelen zoeken ze vaak een rustige plek om te gaan liggen.

Dit reegeitje hield mij goed in de gaten, maar accepteerde mijn aanwezigheid wel.

Als je niet overdrijft zijn ze welwillend en blijven ze rustig liggen kijken naar wat je doet.

Toen ik verder ging lag ze er nog steeds.

Een andere reegeit had een meer open gebied opgezocht.

Rustig grazend stond ze daar, af en toe de omgeving afspeurend naar een eventuele bedreiging.

Natuurlijk word je in de gaten gehouden.
Tijdens het eten zie je vaak de oren draaien om maar ieder geluidje te kunnen opvangen.

Als je te veel wilt gaan ze verder, soms rustig lopend, soms met een sneltreinvaart.

Ook zonder macro kan je winterse plaatjes maken.

Het was vaak even zoeken maar het lukte wel om een paar geschikte berijpte varens te vinden.

Het was al weer een tijd geleden dat ik met verstijfde vingers een foto gemaakt had.

Is dit geen fraaie landing?

Dit krakeend vrouwtje kwam aanvliegen en maakte een landing in een klein stuk open water.

Hier zwemt een krakeend man vlakbij een berijpte waterkant.

Zo zag het er een paar dagen uit.

Een ijsvogel - te ver weg voor een betere foto - zorgde voor wat kleur in het landschap.

Een ree in een winters landschap mag niet ontbreken.

Op schaduwrijke plaatsen bleven de varens wit waardoor ze voor het gewenste contrast zorgden.

Ook hier is te zien dat de grond nog wat wit was. 

Het was namelijk nog tamelijk vroeg in de ochtend toen de zon nog niet zo lang op was.

Roodborstjes zie je veel in de winter, in ieder geval in de AWD.
Deze roodborst speelde lang een spelletje met mij, maar was uiteindelijk niet te beroerd om mij een kans te gunnen.

Zou het een standvogel zijn of een wintergast?

Ik zei het al, reeën houden van varens.

In de zomer vormen varens een ideale schuilplaats, maar ook 's winters kunnen ze zich er goed in verbergen.

Ik zag er bijvoorbeeld een keer één tussen de varens staan. 

Toen ik voorzichtig iets dichterbij kwam kwamen er plotseling nog drie uit de begroeiing tevoorschijn.

Deze reegeit ging al snel weer liggen en begon zich uitgebreid te likken.

Ook dit reebokje voelde zich voldoende op zijn gemak om te gaan liggen.

Hij had eerst een stukje gelopen, daarna wat gegeten op het open veld en tenslotte was hij naar een beschutte plek gelopen.
Daar ging hij in het zonnetje lekker liggen uitbuiken.

Als je goed kijkt zie je dat hij niet alleen was.

De vroege ochtend staat vaak garant voor mooi licht als de zon opkomt.

Het blijft steeds weer een uitdaging om dat zo goed mogelijk te gebruiken.

De kleur van het licht is 's morgens vroeg soms opmerkelijk warm en min of meer roodoranje gekleurd.

Ik vond de schaduw op de boom een leuk detail.

Het is iedere keer weer een bijzondere ervaring om een klapekster te zien.

In het open veld krijg je zelden een kans om hem van dichtbij te fotograferen. 

Ze zitten meestal hoog in een struik of boom, van waar ze de omgeving goed kunnen zien (en mij dus ook).

Ze zijn erg schuw en vliegen bijna altijd sneller weg dan je wilt.

Ik besluit met een bekende wintergast.

Het komt vaak voor dat de plaats en omstandigheden ideaal zijn voor een mooie foto, 

maar het gebeurt nogal eens dat de hoofdpersoon of -personen ontbreken.

Deze brilduiker was er voor mij op de juiste tijd op de juiste plaats.