AWD - februari 2016

Als je regelmatig door de AWD zwerft is de kans groot dat je meer foto's maakt dan je ooit in blogs kunt verwerken. 

Geen probleem, het dwingt mij tot selecteren. 

Wintervogels hebben al hun eigen editie op mijn blog gehad, reeën zullen ongetwijfeld in maart een keer aan de beurt komen.

In dit maandoverzicht van februari komen de beelden aan bod die een mooie afspiegeling van februari geven, 

met een gemiddelde van één foto per dag.

Rietpluimen waren er in overvloed.

De baardmannetjes die ik er graag in had gezien ontbraken helaas.

Over riet gesproken. 

Wat vinden jullie van mijn roerdomp die zich in het riet verstopt had?

Het is een mooi voorbeeld van zijn camouflagetechnieken, 

al deed het mij wel denken aan een klein kind dat zich achter een gordijn verstopt had.

Het erdoor vallende licht zorgde ervoor dat het silhouet goed zichtbaar was.

Gele trilzwammen zijn in deze tijd van het jaar behoorlijk opvallend.

Relaxed, dat was dit damhert beslist. 

Vanaf een duintop had hij een goed overzicht over de omgeving.

Als je dit tweetal ziet kan je je bijna niet voorstellen dat het beide damherten zijn.

Ze behoren tot een grote groep mannetjes met zeer verschillende geweien.

Het achterste hert leek jaargenoten wat toe te roepen:

"Hé lelijke kerels, zullen we gaan sparren?"

Ze keken verbaasd om.

"Lelijke kerels? Doe normaal joh. 

Sparren kan toch alleen als je een groter gewei hebt? "

Als de zon lager komt te staan wordt het licht zoals bekend ook mooier.

Dit jonge damhert bleef mij in de late middag een tijdje aanstaren.

Diezelfde namiddagzon zorgde ook voor mooi licht bij dit roodborstje.

"Torn between two lovers, feeling like a fool.

Loving both of them is breaking all the rules."
(Mary MacGregor)

Knobbelzwanen doen het altijd goed in de fotografie.

Deze vloog dichtbij langs (ik heb niet gecropt) en tot mijn genoegen is het mij gelukt een scherpe foto te maken. 

Het is goed te zien dat dit grote zaagbek vrouwtje haar ogen nauwelijks kon geloven.

Wist ze nog dat we elkaar eerder ook al eens gezien hadden?

Geregelde bezoekers van het Zwarteveldkanaal zullen de stok wel herkennen, al dan niet met ijsvogel.

Jammer dat ik op de andere oever stond, want de ijsvogel nam er voor de verandering eens ruim de tijd voor om op de stok te zitten.

Reeën - ik noemde ze al even - horen wat mij betreft ook bij februari.

Deze reegeit hield zich voor de verandering eens op tussen de bomen.

Als je ze wat vaker opzoekt probeer je natuurlijk ook variatie in de beelden te krijgen.

Mij zullen ze echter niet snel vervelen.

De derde representant van de Grote Drie van de AWD (damhert, ree, vos) had duidelijk gekozen voor een rustmoment.

Hoe ontspannen kan je zijn?

Aan alles komt echter een eind.

De natuur roept.

Moest deze vos echt nodig of werd mij hier iets duidelijk gemaakt?

Een half uurtje eerder was een andere vos naar mij toegelopen, duidelijk in de hoop iets te krijgen.

Toen dit niet gebeurde nam ze op 2 meter van mij dezelfde houding aan en produceerde vervolgens een kingsize drol.

Twee keer een dergelijke actie.
Wat maak ik bij die dieren los?

Een kramsvogel fotograferen valt niet mee.

Meestal zijn ze erg schuw, zelfs als je heel voorzichtig bent.

Een sprekend voorbeeld van "Watch your back".

Spitsers zijn deze keer goed vertegenwoordigd.

Het blijft toch steeds weer zoeken naar de beste witbalans.

Het bovenstaande beeld weerspiegelt de werkelijkheid goed, maar is wellicht toch wat te wit.

Dit  reebokje tolereerde mijn aanwezigheid. Hij hield mij wel goed in de gaten

Maar toen een reegeit uit de dekking bij hem kwam en daarna verder liep volgde hij haar.

De grond rook ongetwijfeld lekker, want dit geitje snuffelde er uitgebreid aan.

Schaduw of zon, het verschil in kleur wordt er flink door beïnvloed.

De dekking van de verdorde, bruin geworden varens laat steeds meer te wensen over.

Reeën hopen ongetwijfeld dat het niet lang duurt tot er weer volop nieuwe, hoog opgeschoten groene varens groeien.

Iedereen die mijn blog volgt zal ongetwijfeld snappen dat ik dit moment wel vast moest leggen.

Wordt het mijn nieuwe header?

Langs één van de kanaaltjes lag deze vos (een andere dan degene die hierboven lekker lag te slapen) uit de wind de wereld op zijn gemak te bekijken.
Toen hij een bekende zag stond hij op.

Ook al vind ik het lastig om de vossen van elkaar te onderscheiden, deze springt er wel uit.

Wat een vriendelijke blik!

Februari heeft dit jaar een dag extra.

Daar hoort een ongebruikelijk plaatje bij.

Toen de zon nog maar net op was kon ik met mijn  400 mm lens dit beeld maken van een kenmerkend winters landschap in de duinen.

Vanuit een laag standpunt krijg je een heel ander beeld van een zandpad dat grotendeels bedekt is met rijp dan van bovenaf.

Toen de zon wat hoger kwam te staan was de rijp in een oogwenk verdwenen.

Maar ik had in ieder geval nog een winters beeld ter afsluiting van februari.