Sneeuwklokjes fotograferen: je moet maar durven

Omdat ik het leuk vind om paddenstoelen te fotograferen heb ik kort geleden een set tussenringen gekocht.

Die kan ik op regenachtige dagen ook thuis gebruiken om eens mee te oefenen, niet met paddenstoelen maar met orchideeën als onderwerp.
Dat heb ik in februari en maart dan ook gedaan.

Afhankelijk van wat je precies wilt fotograferen kan je één, twee of  drie tussenringen gebruiken.

Hoeveel ik er bij bovenstaande foto heb gebruikt weet ik niet meer.

Het geeft wel wat extra's vergeleken met macrofotografie zonder tussenringen.

Ik gebruik trouwens een Tamron 90 mm macrolens.

Het was wel confronterend voor mij.

Ik was namelijk wel gedwongen om mijn leesbril te gebruiken bij het manueel scherp stellen.

Prettig van mijn Canon EOS 70D is wel dat je als extra hulp ook een knop hebt waarmee je sterker kunt inzoomen op het scherp te stellen deel van de foto.

Maar het ging mij vanzelfsprekend om het gebruik van de tussenringen in de vrije natuur.

Dat plan ging niet door want ik had mijn handen vol aan de gewone macrofotografie.

Op 11 februari ben ik naar Leyduin gegaan omdat daar sneeuwklokjes uitbundig groeiden.

Sneeuwklokjes fotograferen. Hoe origineel is dat?

Voor iemand die zelden bloemen fotografeert is het al een flinke stap om hiermee aan de slag te gaan.

Deze opname is al wat origineler dan de vorige, ook al omdat de blaadjes niet puntgaaf zijn, waardoor de kern mooier zichtbaar is.

Jawel, dit is registrerend.

Persoonlijk vind ik dat daar niets mis mee is.

Tegenlicht biedt dan weer hele andere mogelijkheden.
Het registrerende is vervangen door een meer sfeervol beeld.

Op 5 maart ben ik er opnieuw heengegaan.
Wat heb je nodig om iets bijzonders op de foto's te krijgen?
Druppels (al dan niet bevroren).
 Gebruik van een plantensproeier vond ik daarbij geen optie.
Het moest puur natuur zijn.
Het had 's nachts gevroren dus ik hoopte op beelden met (vooral) ijs en/of druppels.

Op het bovenstaande sneeuwklokje zijn zowel bevroren als echte druppels te zien.
Op schaduwrijke plaatsen waren er wel meer bloemen met ijs en druppels te vinden maar ze waren niet allemaal even fotogeniek.

De zon kwam algauw door, waardoor het ijs smolt.
Dat bood nieuwe kansen om sneeuwklokjes met druppels te fotograferen.
Ik moest wel snel zijn - of op een andere, schaduwrijkere plaats opnieuw een geschikt onderwerp gaan zoeken - omdat de druppels er af en toe afvielen.
Dat kon ik wel wat vertragen door zó voor de bloemen te gaan zitten dat ze in de schaduw stonden.

Het bleef een echte uitdaging om beelden te krijgen waarop (bevroren) druppels scherp werden afgebeeld.
Dat lukte vaak pas naar mijn zin met diafragma's in de orde van 16-20.
Het schilderachtige waarnaar je ook op zoek kan gaan was hierbij ver te zoeken.
Dat hoort nu eenmaal bij keuzes maken.
Met de genoemde diafragma's kan je ook wel passende achtergronden vinden.

Tot besluit van deze ochtend nog een sneeuwklokje in een wat andere entourage.
Registrerend? Onderscheidend? Wie zal het zeggen.
In ieder geval niet schilderachtig, maar in mijn ogen wel mooi.

Hierbij zou het wat sneeuwklokjes betreft wel blijven dacht ik.
Niets was minder waar.
Er stond namelijk ook een klein aantal sneeuwklokjes in onze voortuin.
Op 7 maart besloot ik mij er nog één keer aan te wagen.

Het was rond half negen nog koud.
Aan dit sneeuwklokje hing een flinke bevroren druppel.
Voor de verandering maar eens een foto met tegenlicht gemaakt.

Ook nu dooide het al snel.
Er kwam een mooie druppel onder dit sneeuwklokje te hangen.
Deze keer heb ik f/7,1 gebruikt.

Landscape or  portrait?
That's the question.
Wat is mooier?

Frozen drop sharing.
Tussen de twee klokjes hing een flinke, gedeeltelijk nog bevroren druppel.

Tot besluit nog twee beelden waarbij het schilderachtige al wat meer de overhand gaat krijgen (vind ik).
De druppel aan de linkerkant is nog grotendeels bevroren.

Ik vind dit een mooie plaat om mee te besluiten.

De tijd vliegt als je met macrofotografie bezig bent.
Ook al lees je nogal eens dat het de moeite loont om je te specialiseren,
het is toch wel aantrekkelijk om zo nu en dan zijpaden te bewandelen.

Bij deze wil ik iedereen bedanken voor het bezoeken van mijn blog in 2016 en indien van toepassing  het geven van een reactie.