Jaaroverzicht 2016

De openingsfoto is niet gekoppeld aan een bepaalde maand.

Het beeld weerspiegelt nieuwsgierigheid, interesse en af en toe verbazing. 

Deze begrippen waren ook dit jaar kenmerkend voor mijn ontmoetingen in de natuur.

In het onderstaande overzicht heb ik geprobeerd mooie beelden te koppelen aan bijzondere momenten, 

maar ook aan zo veel mogelijk variatie.

01 Januari

Wilde  zwanen en ijs roepen bij mij echte winterbeelden op.

Ook al duurde de vorstperiode in  West-Nederland niet lang, het leverde mij wel een aantal mooie beelden op.

02 Februari

Deze vrolijke grijze zeehond leek zich op de Zuidpier van IJmuiden goed te vermaken bij het zien van voorbijgangers.

In maart had ik daar een vergelijkbare ontmoeting met een jonge gewone zeehond.

03 Maart

In het infiltratiegebied van de Amsterdamse Waterleidingduinen had ik een ontmoeting met deze vos.

Het is duidelijk dat hij in een zeer ontspannen bui was.

Ik heb een tijdje op enkele meters afstand voor hem op de grond gelegen en hem op mijn gemak bekeken.

Ideaal, niemand anders in de buurt.

04 April

Zandhagedissen bieden in het voorjaar mogelijkheden genoeg om ze uitgebreid te bekijken.

Ik heb voor de verandering eens niet gekozen voor een mooie groen gekleurde man.

Vrouwen verdienen ook mijn aandacht.

Ik heb dit beeld de voorkeur gegeven boven een foto van de paring zoals ik eerder op mijn blog heb laten zien.

05 Mei

2016 was het jaar van de meikevers, in juli zelfs nog gevolgd door een julikever.

Ik heb nooit eerder de kans gehad om ze zo goed te fotograferen als dit jaar.

06 Juni

Rode Amerikaanse rivierkreeften zijn in sommige waterrijke gebieden een plaag.

Mooi zijn ze wel, gelet op deze foto.

Ter wille van de variatie zijn andere kanshebbers voor een plaats in dit overzicht afgevallen.

07 Juli

Dit jaar heb ik - samen met Helma - tweemaal een vogelobservatiehut bezocht, met als doel ijsvogels te fotograferen.

Dit is één van de vele platen die ik daar geschoten heb.

08 Augustus

Augustus is de maand met een goede kans om insecten te vinden die bedekt zijn met dauwdruppels.

Deze keer heb ik niet gekozen voor een libel, juffer of vlinder (hoewel het aanbod groot genoeg was) maar voor een haft (eendagsvlinder).

09 September 

In september heb ik een workshop gevolgd met als thema adders, ringslangen, hazelwormen  (en als toegift boomkikkers).

Eerder dit jaar had ik tijdens een vakantie in Drenthe voor het eerst een aantal adders gezien.

Tijdens de workshop kreeg ik de kans om dit exemplaar te vereeuwigen.

In oktober ben ik op vakantie gegaan naar Zuidelijk Afrika.

Het was een reis die begon in Zuid-Afrika en die vervolgens verder ging via Zimbabwe en Botswana naar Victoria Falls.

Omdat er in november in Nederland van fotograferen niet veel kwam en de mooiste beelden van december al in mijn vorige post te zien waren, heb ik ervoor gekozen om voor het laatste kwartaal te kiezen uit mijn nog niet vertoonde vakantiebeelden.

In het laatste kwartaal speelde het verwerken van alle vakantiebeelden en andere -indrukken hoe dan ook een grote rol.

10 Oktober 

Voor bavianen moet je oppassen.

Ze kunnen gevaarlijk zijn en ze zijn heel goed in stelen.

Deze man was echter relaxed, hij wachtte bij een parkeerplaats zijn beurt af om daarna te onderzoeken of er nog wat eetbare voedselresten in de afvalbakken waren achtergebleven.

11 November 

Iedereen die een safari maakt in een Nationaal Park wil graag leeuwen zien, het liefst met een kill (prooi).

Wij waren geen uitzondering.

Deze leeuw deed zich tegoed aan de resten van een waterbuffel, waarvan een aantal andere leeuwen de lekkerste hapjes al had opgegeten.

Leeuwen komen in 2017 zeker nog een keer terug op mijn blog.

12 December 

Een vorkstaartscharrelaar (lilac-breasted roller) zorgt voor een kleurrijke afsluiting van 2016.

Ook wat dat betreft past hij goed bij het kleurrijke vuurwerk dat hoort bij de jaarwisseling.

Voor de vogelliefhebbers heb ik nog een reeks beelden van vogels in petto, die volgend jaar op mijn blog te zien zullen  zijn.

Ik wil hierbij iedereen bedanken die dit jaar mijn blog heeft bezocht.

Reacties op mijn berichten stel ik hierbij altijd zeer op prijs.

Ik wens iedereen veel geluk en een goede gezondheid toe in 2017.

Daarnaast natuurlijk veel plezier met fotograferen en genieten van de natuur.

Zuidpier IJmuiden - december 2016

Dit is nog eens een binnenkomer, zoiets verwacht je niet.

Ook al weet je dat er wel eens vossen gezien worden bij de Zuidpier van IJmuiden, het blijft een verrassing als je er een ziet op amper 200 meter afstand van de vuurtoren aan het eind van de pier.

Hij voelde zich op zijn gemak, lag op een vrij schuine helling, maar hield de omgeving wel in de gaten.

Kort voordat ik hem zag schijnt hij om vis(afval) geschooid te hebben bij een visser die iets verderop zat.

Deze 5e decemberdag was toch al een bijzondere, vol met surprises.

Wie rekent er nu op de volgende vreemde vogel?

Het waren er zelfs twee.

Ik wist niet dat zij bij de pier mogen vliegen.

Dan zie ik toch liever een steenloper die een smakelijk hapje verorbert.

Scholeksters zoeken het water nog wel eens op, meestal op zoek naar schelpdieren.

Waren er dan helemaal geen trekvogels en/of wintergasten?

Gelukkig waren die er ook, helaas soms op een grotere afstand dan ik prettig vond.

Een ijsduiker was er regelmatig gemeld, dus ik was wel blij dat ik hem in ieder geval zag.

Graag had ik hem met zijn prooi van wat dichterbij gezien.

Maar in ieder geval een welkome waarneming.

Dat gold ook voor de zeekoet.

De zon viel niet zo op de vogel als ik graag wilde.

Van alle beelden was dit de beste.

Een eidereend vrouwtje liet zich beter bewonderen.

Niet alleen was ze veel dichterbij, de zon viel ook nog op een mooiere manier op haar.

Ik vond het opmerkelijk dat ze alleen was.

Op het strand waren de meeste drieteenstrandlopertjes druk bezig in de buurt van de waterlijn.

Dit beeld kan natuurlijk nog mooier, maar ik had geen om in het water te gaan liggen.

Zó rustig zie je deze strandlopers zelden.

Ook drieteentjes hebben wel eens jeuk.

Nu nog even de veren lekker uitschudden en dan op zoek naar wat lekkers.

En daar ging zij, met niet ver van haar vandaan zeker nog zo'n 20 andere drieteentjes.

Teruglopend lang Seaport Marina viel mij een aantal huismussen op.

Dit vrouwtje zat een momentje stil bovenop de struik.

Meestal zaten ze verscholen onder of achter takjes.

Een mannetje had een nog mooiere plek gevonden om even van de zon te genieten.

Op 20 december ben ik 's middags naar de pier gegaan.

 Onderweg veranderde het stralende weer tegen alle verwachtingen in in een behoorlijk dichte mist.

Gelukkig bleek bij de pier de zon de mist nog redelijk onder controle te hebben.

 Het was er redelijk zonnig, maar de mist lag wel op de loer.

Er was echter niet zo veel te beleven op de pier.

De vissende meeuw zorgde voor één van de hoogtepunten.

Een drietal eidereenden bleef op een te grote afstand.

De meeuwen zweefden rustig op de niet al te harde wind.

Daar wilde ik wel wat mee spelen, met deze plaat als de mooiste.

De mist kwam langzaam maar zeker meer op.

Een vissersboot repte zich terug naar de haven, terwijl de zon nog net wat licht op de boot liet vallen.

Niet veel later kwam een zeilboot in de sterk opkomende mist in het door de Noord- en Zuidpier begrensde gebied.

Van vogels fotograferen kwam niets meer.

De sfeer in de haven van Seaport Marina was heel anders dan ik gewend was.

Het was bovendien een bijzondere soort mist, koude mist geheten.

Op Schiphol heeft die mist zelfs voor ijsaanslag op de vleugels van vliegtuigen gezorgd.

Zo zie je maar, de natuur en het klimaat zorgen steeds weer voor verrassingen.

Je kan dan clichématig zeggen dat de middag de mist in ging.

Ik voelde dat toch anders.

Je kan het ook gewoon laten gebeuren en denken

"de volgende keer zal het zeker anders zijn".

PRETTIGE KERSTDAGEN

Afrika - hoefdieren

Iedereen die naar de wildparken van Zuidelijk Afrika gaat zal impala's zien.

Deze sierlijke vertegenwoordigers van de grote groep antilopen behoren daar tot de zeer algemene diersoorten.

Vooral bij het licht van de namiddag komen hun kleuren goed tot hun recht.
Een kenmerk van de mannen zijn hun prachtige gedraaide hoorns.
Op hun achterste is een M-vormige tekening  te onderscheiden,
die volgens rangers verwijst naar een bekende Amerikaanse hamburgerketen.

Elandantilopen, vaak kortweg eland genoemd, zijn de grootste antilopensoort.

Wat een verschil met de ranke impala's.

Koedoe mannetjes zijn gewild bij jagers vanwege hun hoorns, die wel 1½ m lang kunnen worden.
Echte natuurliefhebbers zien de imposante koedoes natuurlijk veel liever in de vrije natuur lopen.

De koedoe hindes hebben zoals zoveel vrouwtjesantilopen  geen hoorns.

Tijdens een lunchpauze in een omheind deel van het Kruger park zagen we plotseling een nyala lopen.
Kennelijk verblijft hij daar altijd, want hij was absoluut niet schuw.

Op het kampeerterrein van een ander nationaal park liep een aantal bosbokken, die ook al aan mensen gewend waren.

De mannetjes zien er heel anders uit.
Het was wel een buitenkans om ze hier van dichtbij te kunnen zien.

Ik vond er zelfs een kalfje in het dorre gras liggen.

Giraffen mogen vanzelfsprekend niet ontbreken.
In een droge rivierbedding zagen we behalve deze giraf ook een aantal olifanten en een witte neushoorn.

Volgens recente berichten gaat het ook al niet goed met giraffen.
Hun aantal schijnt nogal af te nemen.

Zebra's hebben een schitterend lijnenpatroon dat voor ieder dier anders is.
Velen denken dat het witte dieren zijn met zwarte strepen, maar het schijnt juist andersom te zijn.

Wij zagen ze dit jaar vooral in kleine groepjes of alleen.
Dat is wel eens anders geweest.

Als je goed oplet zie je af en toe een klein hertje op een rots staan.
Deze pose is zeer kenmerkend voor klipspringers.

Je zou ervan in de war raken.
Heten ze nu doekoe, koedoe of poekoe?
De meeste natuurliefhebbers zullen wel weten dat dit een poekoe moet zijn, zeker als je net een beeld van een koedoe gezien hebt en daarnaast weet dat doekoe "geld" betekent.

Dit was een tamelijk zeldzame waarneming.
Een red lechwe (litschiewaterbok of moerasantilope) komt alleen voor in Botswana, Zambia en de Democratisch Republiek Congo,
in het stroomgebied van de Zambesi.

In het Chobe NP zagen we tijdens een safari een aantal tsesebi's.
Ze doen enigszins denken aan hartebeesten en topi's.

Ze waren niet erg schuw en keken nieuwsgierig naar ons safarivoertuig.

Steenbokken zijn kleine, sierlijke antilopen.
Je ziet ze meestal in groepjes van twee.

Toen mijn grote plezier zagen we ook enkele sabelantilopen.
Ik heb ze andere jaren ook wel in andere gebieden gezien, maar ik blijf het schitterende dieren vinden.
Ze zijn behoorlijk schuw.

Als laatste soort komen waterbokken aan bod.
Het vrouwtje laat duidelijk de witte ring op haar achterste zien, die doet denken aan een wc-bril.

Het mannetje kan pronken met prachtige hoorns, zoals veel andere mannelijke antilopen.

2017 komt langzaam maar zeker in zicht.
In het lopende jaar laat ik de volgende keer beelden van een bezoek aan de Zuidpier zien.
Als laatste volgt dan in 2016 mijn jaaroverzicht.
In 2017 zal ik opnieuw een aantal blogs aan Afrika wijden.
Er is nog materiaal genoeg.