donderdag 27 april 2017

AWD - april 2017

Dit maandoverzicht geeft een wat vertekend beeld van de maand april.
Het kon inderdaad lekker zonnig zijn, maar de temperatuur was vaak aan de lage kant.
Dat merk je vanzelfsprekend in de natuur.
Bloemen waren veelvuldig te zien, bijvoorbeeld in de Keukenhof, op de bollenvelden en niet te vergeten tijdens het bloemencorso.
De bloemen die ik hier laat zien komen allemaal uit de AWD.
Het duingebied van de AWD is verboden voor fietsers en honden.
Een viertal  fietsers had hier lak aan (één fietser reed wat verder vooruit en paste niet op deze foto).
In de drie fietsaanhangers zaten .......... minstens twee honden, één ervan blafte bijna voortdurend neurotisch.
Schandalig dat mensen zelf menen te kunnen bepalen wat wel en wat niet mag in dit gebied.
De mannelijke damherten namen het ervan. 
Ik heb nog geen herten gezien die hun gewei hadden afgeworpen.
Af en toe kwam ik een zwam tegen die uitnodigde om er een plaatje van te maken.
Het is niet voor niets voorjaar.
Een volwassen eendagsvlieg was omgegeven door een groot aantal nakomelingen.
Er waren er meerdere, waarbij deze de kleintjes blijkbaar even ontvlucht was.
De reeën hadden nog hun versleten wintervacht.
Van deze geit heb ik voor de verandering eens een forse uitsnede gemaakt.
De ontmoeting tussen de dieren was liefdevol.
Als je goed kijkt zie je dat ze rond de hals flink last van teken hebben.
Als grazers is het onvermijdelijk dat ze door teken worden besprongen.
Het tekenseizoen is dus weer begonnen, zoals ik ook zelf al gemerkt heb.
Ik ben deze maand uitsluitend reegeiten tegengekomen, helaas nog steeds geen bok.
Boomleeuweriken waren moeilijk te benaderen.
Ook al is hij klein, je ontkomt echt niet aan het uitbundige gezang van het winterkoninkje.
Net als andere kikkersoorten laten ook boomkikkers zich weer schoorvoetend zien.
Het waren alleen nog onvolwassen exemplaren die zich op beschutte plekjes lagen op te warmen.
De weinige kikkertjes die ik zag hielden zich vooral tussen verdroogde pitrusstengels op.
Dit is in deze maand nu eenmaal hun leefomgeving en je moet de stengels maar voor lief nemen.
Natuurlijk wil je ze graag met een mooiere achtergrond op de plaat zetten, maar ze moeten je dan wel zo'n kans geven.
Deze werkte lekker mee.
Hij had een zonnige plek gekozen op de cocon van een wespenspin.
De jonge spinnetjes zwerven als het goed is elders in deze omgeving rond.


In het duingebied zie je op verschillende plaatsen voorjaarsbloemen die je normaal op bollenvelden verwacht 
in volle bloei staan.






Er was aardig wat variatie aan soorten.



Op een warme zonnige dag was er weer wat activiteit van zandhagedissen.
Op koelere dagen was er echter geen spoor van ze te zien.
Zoals alle koudbloedige dieren zijn het slow starters die warmte nodig hebben om op temperatuur te komen.
Deze hagedis was een van de weinigen die zich vertoonde.
Net als de reeën werden zij al opgewacht door teken.
Vooral in de vergroting zijn volgezogen teken goed zichtbaar in de nek.
Op overvliegende vogels werd direct gereageerd.
Je weet maar nooit.
Tapuiten zijn ook weer teruggekeerd.
Deze en de volgende plaat heb ik gemaakt met een compactcamera.
Tijdens een duinwandeling met mijn vrouw had ik mijn eigen camera niet meegenomen.
De tapuiten waren nog niet lang terug want ze waren veel schuwer dan ik van ze gewend ben.
Kleine plevieren zorgen voor de afsluiting van dit overzicht.
Ze waren onrustig, vlogen snel op en joegen achter elkaar aan.
Deze plevier had er voor even genoeg van en laste een rustpauze in.
Door een flink stuk te tijgeren lukte het mij om hem te benaderen.
Zo plat mogelijk liggend kon ik deze beelden maken.
Uit het grote aantal platen dat ik gemaakt heb, heb ik dit drietal gekozen.
Wellicht komt het er nog een keer van om er nog wat meer te laten zien.


donderdag 20 april 2017

Vogels in lentesfeer

Ook al zijn de dagen nog niet zo warm als we graag willen, de lente is al in volle gang.
Deze keer besteed ik uitsluitend aandacht aan vogels, die ik in verschillende gebieden heb gezien.
Het eerste beeld hoef ik bij niemand te introduceren.
Het is één van de populairste vogeltjes van het voorjaar.
Grote bonte spechten laten met hun geroffel op boomstammen en takken hun aanwezigheid duidelijk merken. 
Ik heb zelfs een serie beelden van een hartstochtelijk hakkende grote bonte specht kunnen maken vanuit mijn slaapkamer.
Dit jaar ben ik (nog) maar één keer naar de Poelgeest Polders geweest.
Het was er toen nog betrekkelijk rustig, er was nog niet veel voorjaarsactiviteit.
Deze kievit had nog geen zin in luchtacrobatiek.
Het bezoek van een waterspreeuw in de AWD heb ik in mijn maartoverzicht al enige aandacht gegeven, 
maar ik wil er toch nog wat meer beelden van laten zien.
Hier werd het verenpak gefatsoeneerd.
Hij had beslist trek want de ene na de andere prooi werd gevangen.
De kalkaanslag gaf een merkwaardig effect, want zo leek het wel of er sneeuw gevallen was.
Af en toe toonde de vogel zijn oogkleppen. 
Nog een laatste beeld van het korte bezoek.
In de Groene Jonker was al de nodige voorjaarsdrukte.
Veel vogels hadden al een stelletje gevormd.
Rietzangers behoorden tot de meest actieve vogels.
Uitbundig zingend vlogen zij boven het riet uit of zaten zij op een rietstengel.
Waar zou de uitdrukking "Zij zongen het hoogste lied" vandaan komen?
Bij wijze van variatie koos deze rietzanger eens geen riet, maar een jong boompje.
Zo was hij goed zichtbaar.
Rietzangers deden hun naam eer aan, want ze zaten erg vaak verscholen achter riethalmen.
Het geluid dat deze vogel produceert herken je onmiddellijk.
Ze hebben er ook hun naam aan te danken: snor.
Wát is het moeilijk om die vogels een beetje behoorlijk op de plaat te krijgen!
Dit was de beste, waar ik vooral blij mee was omdat het mij nog niet eerder gelukt was.
Blauwborsten wilde iedereen op de plaat.
Soms werkten ze behoorlijk mee.
Uit volle borst zingend zat hij goed in het zicht.
De rietkraag vormde een passende entourage.
Ik ben er twee keer geweest.
De tweede keer bleven de blauwborsten vooral verstopt in het riet. 
De eerste keer zag ik een flink aantal blauwborsten.
De nevel was hier net opgetrokken en de blauwborst zat goed zichtbaar in het ochtendzonnetje.
Hij vloog al gauw wat verder en daar was de lichtinval heel anders.
Het wekte zelfs de indruk dat de nevel nog niet geheel weg was.
Deze beelden heb ik niet voor niets aan het eind geplaatst.
Ik vind de laatste twee de mooiste van de serie.
Ieder jaar kijk ik uit naar kleine plevieren.
Kort voor het verstrijken van de deadline van dit verslag zag ik een viertal in de AWD.
Het viel niet mee om ze op de plaat te krijgen, maar met dit resultaat was ik heel tevreden.
Later zullen er nog wel wat meer beelden volgen, maar er is nog wel wat tijd nodig om alles uit te zoeken.