Dichtbij huis

Als je een tuin bij je huis hebt kan het gebeuren dat er interessante bezoekers komen.

Ik wil mij hier beperken tot het dierenleven, waarbij ik een lastige keuze moest maken.

Vandaar dat alleen de meest opvallende bezoekers hier hun opwachting mogen maken.

Het loont de moeite om de beelden in de vergroting te bekijken.

Als de lightbox in Google niet werkt, helpt het om Firefox te downloaden en dan mijn blog te bekijken.

De lightbox werkt daar wel.

De zomer was lang, heet en droog.

Niet alleen de mensen hadden dorst. 

Wespen kwam drinken uit de waterbak, dus daar ging ik vlakbij zitten met mijn macrolens in de aanslag.

Voor mij hadden ze totaal geen belangstelling.

Ze hadden dorst, veel dorst.

Een paar dagen nadat ik deze plaatjes gemaakt had regende het een aantal keren flink.

Blijkbaar waren er nu meer plaatsen waar ze konden drinken want er kwam er niet een meer.

Als ze genoeg gedronken hadden vlogen ze weg.

Na een tijdje landde er weer een wesp op precies dezelfde plek.

Je zou haast zeggen dat het dezelfde wesp was die zich dat plekje nog goed herinnerde.

Op andere delen van de waterbak deed zich een vergelijkbaar verschijnsel voor.

Een rups van een soort die ik nog nooit eerder had gezien was de rups van de plakker (Lymantria dispar).

Plakkers zijn nachtvlinders.

Ik heb de rups op de rand van de waterbak gezet om er een andersoortige plaat van te maken.

(Daarna uiteraard weer ergens op de grond gezet)

Af en toe laten padden zich zien.

Ze zitten al jaren in de tuin maar je ziet ze maar zelden.

In de zomermaanden hadden we twee katten te logeren, die een tijdelijk verblijf in de tuin hadden gekregen.

Ze mochten er een keer per dag aangelijnd uit.

Op een keer sprong een van de twee naar een buxusstruik waar een vlindertje uit wegvloog.

Het was een buxusmot (Cydalima perspectalis)!

Bij ons in de tuin bleef het beperkt tot de motten. 

Een aantal dagen ben ik ze aan het zoeken geweest en kon er gemiddeld drie per dag vangen.

Degenen die ontsnapten vlogen naar tuinen in de buurt.

Rupsen vonden we gelukkig niet in onze tuin, maar wel in een andere.

Daar waren in tegenstelling tot bij ons diverse buxussen flink aangetast.

Er zat zeker een tiental rupsen in die buxussen, waardoor ik de kans kreeg om er plaatjes van te schieten.

In het voorjaar maar weer goed opletten als ze weer actief kunnen worden.

De buxusmot is trouwens een exoot die lastig te bestrijden is door gebrek aan natuurlijke vijanden.

Op internet is er genoeg te lezen over hoe je ermee  moet omgaan.

Het was een verrassing dat we eind augustus / begin september een nest van Turkse tortels (Streptopelia decaocto) in de tuin kregen.

Aanvankelijk zagen we er weinig van want het nest lag behoorlijk verscholen.

Op 9 september waren de twee jongen zó groot geworden dat ze zich op de rand van het nest waagden waardoor ze zichtbaar werden.

De eerste plaat had ik vanaf de grond gemaakt maar ik wilde een beter zicht hebben.

Een krukje bood uitkomst maar een keukentrap nog meer.

Toen ik op de bovenste trede stond had ik een veel beter zicht op het duo.

Ze waren al flink gegroeid en waren bovendien al begonnen met vliegoefeningen.

Het was steeds een gefladder van jewelste als een van de ouders kwam voeren.

Het leek erop dat ze alleen 's nachts nog in het nest wegkropen om daar  een veilige plek voor de nacht te hebben.

Overdag zaten ze op de rand of op een tak.

Met de dag werden ze actiever, vooral de vliegoefeningen werden ijverig gedaan.

Een dag later hadden ze het nest verlaten.

 Hier zaten ze bijvoorbeeld op een tak aan de andere kant van de boom.

Erg schuw waren ze niet, eerder nieuwsgierig.

Ze zaten zo dichtbij dat ik met mijn 400 mm lens dit beeld kon maken.

Als ik mijn arm uitstrekte zaten ze hooguit 30 cm van mijn vingers verwijderd.

Ze gingen dan wel iets hoger op de tak zitten.

Bij dit beeld kreeg ik direct het idee dat het net leek alsof een verwaande dame vanuit de hoogte op mij neer keek.

Ik weet niet of het een mannetje of een vrouwtje is.

Een van de jongen had een merkwaardige knobbel op de snavel.

Ogenschijnlijk had het beestje er geen last van.

Zo zie ik ze toch liever.

Vanzelfsprekend heb ik massa's platen van de jonge tortels gemaakt, maar het wordt teveel van het goede om er nog meer te laten zien.

Toen de jonge tortels het nest en de boom verlaten hadden vlogen ze in de omgeving rond. 

Ze kwamen steeds weer in onze tuin terug waar ze regelmatig door hun ouders gevoerd werden. 

De ouders hadden het zwaar als beide jongen als het ware vochten om het voedsel.

Alleen 's nachts zochten ze het vertrouwde nest nog op.