Zuidpier september 2018

Eind september bleek er een mooie rustige dag verwacht te worden in IJmuiden.

Dat leek mij een goede reden om weer eens een bezoek aan de Zuidpier te brengen,
natuurlijk in de hoop enkele aantrekkelijke bezoekers te treffen.

Er waren al heel wat waarnemingen van trekvogels gemeld, maar het ging steeds om vliegende voorbijgangers.

Dat boeide mij minder.

Het loont de moeite om de beelden in de vergroting te bekijken.

Als de lightbox in Google niet werkt, helpt het om Firefox te downloaden en dan mijn blog te bekijken.

De lightbox werkt daar wel.

Zoals gebruikelijk begon ik op het strand.
Al gauw zag ik daar een bontbekpleviertje  (Charadrius hiaticula).
Het vogeltje was in een ontspannen stemming, want ik mocht behoorlijk dichtbij komen.

Het scheelde wel dat hij alleen was en niet opgeschrikt werd door een minder relaxte soortgenoot.

De veren werden even lekker opgeschud, voordat hij weer aan de wandel ging.

Later op de morgen, toen ik weer op weg was naar de parkeerplaats, zag ik er weer een - of wellicht dezelfde - onder heel andere condities.

Als je uitkijkt naar bijzondere soorten verwacht je toch niet dat je een helm op het strand ziet liggen.
Geen eigenaar te bekennen.
Op het strand was het tamelijk rustig, alleen wat soorten meeuwen en drieteenstrandlopers liepen in de buurt van de branding.

Drieteenstrandlopers (Calidris alba) heb ik deze keer niet op het strand gefotografeerd.
Op de rotsblokken, met de zee op de achtergrond, levert het weer heel andere plaatjes op.

Er was een flinke groep voedsel aan het zoeken op de vochtige rotsblokken.
Ik moest wel wat geduld hebben om er slechts één op de plaat te krijgen.

Van overvliegende trekvogels heb ik niets meegekregen.
Vermoedelijk moet je met een telescoopkijker de lucht afspeuren om bijzondere soorten te zien.
Dan is het op de plaat zetten van een jonge meeuw, die heel rustig op een betonblok bleef zitten, een stuk eenvoudiger.

Slechts inzoomen met de 400 mm lens was voldoende om ook een volwassen zilvermeeuw close in beeld te krijgen.
Beide vogels bewogen zich niet.

Anders was het met de paarse strandlopers (Calidris maritima) die ijverig voortdurend op zoek waren naar wat lekkers.
Hier nog even in de schaduw waarbij hun paarsige gloed iets beter overkomt dan in het zonlicht, vind ik.

Er staat tegenover dat ze in het zonlicht wel een veel kleuriger verenpak hebben.

Bij deze strandlopers is het steeds één van twee uitersten: ze zijn druk bezig of ze staan in de slaapstand.

Ook nu zorgde de zee voor een passende achtergrond.
Omdat er geen bijzondere trekvogels te zien waren richtte mijn aandacht zich op een vertrouwde bezoeker:

Zoals René ook al opmerkte vinden veel bezoekers van de pier dit hele normale vogels, te vergelijken met meeuwen.
Ik laat meestal geen kans lopen om steenlopers weer eens op de plaat te zetten.

Ze vertoeven vaak in het gezelschap van andere steltlopers.
Steenlopers (Arenaria interpres) hebben een mooi verenpak dat 's zomers en 's winters behoorlijk verschilt.

Deze plaat is gemaakt op dezelfde plek als de startfoto, maar de condities waren toch weer anders.
Om deze steenloper heen vlogen wat piepers rond (gras-  en/of oeverpiepers) en waren soortgenoten samen met drieteentjes en paarse strandlopers voedsel aan het zoeken.
Deze vogel nam het er even van.

Toen ik op de terugweg bijna aan het eind van de pier was gekomen zag ik nog enkele steenlopers .
Het grootste deel van de noordkant van de pier lag in de schaduw, maar er was een klein stukje waar de zon op viel.
Een steenloper kwam daar steeds dichterbij en verscheen even later in volle glorie in de zon.

Een momentje vleugel spreiden werd door mij zeer gewaardeerd.
Zo krijg je een mooi beeld van de kleurige vleugels.

Hij bleef nog een korte tijd in de zon maar een paar stappen verder was de  show voorbij.
Ik kon weer tevreden naar huis, ook al was het aantal soorten minder dan ik had gehoopt.
Er komen de komende wintermaanden ongetwijfeld nog meer kansen.

Maar wat vinden jullie hiervan?

Een van de hoofdpersonen in mijn volgende post.