Biotopwildpark Anholter Schweiz

In juni ben ik met mijn vrouw een week in de Achterhoek geweest.

In een eerdere post heb ik daar al wat beelden van laten zien. 

We hebben toen ook een bezoek aan een bijzonder wildpark in Isselburg (Duitsland) gebracht.

Het loont de moeite om de beelden in de vergroting te bekijken.

Als de lightbox in Google niet werkt, helpt het om Firefox te downloaden en dan mijn blog te bekijken.

De lightbox werkt daar wel.

We waren daarheen gegaan om o.a. lynxen te kunnen zien.
We werden op onze wenken bediend, zoals men zegt.
In een flink stuk afgebakend terrein was het wel even zoeken, maar de inspanningen werden ruimschoots beloond.
We werden goed in de gaten gehouden: de dieren zagen ons natuurlijk veel eerder dan wij hen.

Op een heuveltje begon er een zich uitgebreid te wassen.

Zij liet ons  even goed zien wat voor een indrukwekkend gebit zij had.
Je weet nu zeker dat de lynx een vleeseter is.

Lynxen komen in Europa nog steeds in het wild voor (Noord-Europa, Midden-Europa en het Iberisch schiereiland bijvoorbeeld)
maar je zal ze niet snel zien.

In het wildpark hebben ze een zodanig groot gebied gekregen dat het net lijkt of je ze in het wild ziet.
Ze kwamen uit het bos tevoorschijn en steeds dichterbij toen het etenstijd was.

Er wonen daar drie lynxen: een paartje met één jong.

De pluimpjes op de oren en de tamelijk korte staart zijn typische kenmerken van de lynx.

De rechter lynx likte voortdurend haar bek af.
Ok, ze hadden net gegeten, maar wellicht dacht zij ergens aan.

Het mannetje bleef vrijwel voortdurend in de schaduw liggen, het vrouwtje was wat beweeglijker.

Als je deze lynx zo rustig ziet liggen in de weelderige omgeving zou je niet zeggen dat je hier in een wildpark bent.

Gapen kunnen ze als de beste.

Ook wolven hebben daar geen moeite mee.

In een wat verderop gelegen stuk van het park had een roedel wolven hun domicilie.
Als ze in het bos liggen kan je ze nauwelijks zien.
Met wat speurwerk zagen we er meerdere, goed gecamoufleerd tegen de zanderige ondergrond.

Zoals gezegd, ook wolven laten af en toe hun gebit zien door uitgebreid te gapen.

In het park is niet alleen een flinke variatie aan dieren te bekijken, er is ook een mooi gelegen restaurant.
(op de website is alle informatie rond dit park te vinden: Biotopwildpark Anholter Schweiz )

Je kon er ook dassen  zien.
Die hadden we nog nooit in het wild gezien, dus die gingen we vanzelfsprekend opzoeken..

Er scharrelde een paartje rond in een eigen domein.
Ook al is het anders dan ze in het wild zien, het voelde wel heel goed.

Ze waren er aan gewend om in het daglicht buiten te lopen, heel anders dan in de vrije natuur.
Wat een beesten, en wat zijn ze groot.

Ze zochten overal naar voedsel, wroetend en al.

De oren werden hier gespitst (al zie je dat niet zo goed), ze hoorden een bekend en vertrouwd geluid.

Het bleek voor de dassen etenstijd te zijn, tot ons geluk en onze verrassing.

Het voedsel (vooral eendagskuikens, maar ook plantaardig voedsel zoals wortels) werd in hun gebied gegooid.
(Ik vind het beter passen dat dit voedsel niet op mijn platen te zien is)

Ze hielden alles goed in de gaten en hadden er absoluut geen moeite mee om al het voedsel op te sporen.

Dit voedermoment is voor de dieren een dagelijks hoogtepunt waar ze zichtbaar naar uitkijken.

Het paar bleek ook minstens één jong te hebben, vermoedelijk twee.
In het nachthok konden we vaag een jong zien bewegen.
Het was blijkbaar te klein om al mee naar buiten te gaan.

Om ze zo een keer te zien vonden we een belevenis.
Tot dusverre had ik alleen dode exemplaren langs een snelweg in Zweden gezien.
In het wild zal je ze niet snel zien, omdat ze én schuw zijn én nachtdieren.
Vanuit een observatiehut in Drenthe kan dat wel zoals ik in een eerdere post op mijn blog al heb laten zien.