Patagonië - Magelhaenpinguïns

Tijdens onze rondreis door Argentinië bezochten wij onder andere het schiereiland Peninsula Valdés.

De verrassing van de dag was de kolonie Magelhaenpinguïns. 

Al bij het naderen van de kolonie zagen we vanuit de bus overal pinguïns tussen de begroeiing.

Dat is wel heel anders dan wat meestal gedacht wordt, namelijk dat pinguïns vooral in een omgeving van sneeuw en ijs leven.

In Zuid-Afrika heb ik bij Boulders Beach ook al eens een kolonie pinguïns gezien in een omgeving waar sneeuw en ijs ontbraken, 

dus uitzonderlijk was het niet.

Ook deze pinguïns kunnen prima zonder arctische omstandigheden.

Na het broedseizoen gaan ze namelijk naar de kust van Brazilië om bij het naderen van het nieuwe voorjaar weer terug te keren naar Argentinië. 

Hier lag er een lekker in het gras, misschien zelfs wel op een nest.

We konden over een pad door de kolonie lopen, waarbij de vogels zich schijnbaar niets van ons aantrokken.

Bij wijze van variatie lag hier een van de ouders voor zijn/haar partner die op de eieren lag.

Anderen graven een hol om daar een nest te maken en hun twee eieren te leggen.

Je loopt er dan op minder dan een halve meter langs, waarbij de pinguïns vaak niet eens de moeite nemen om naar je te kijken.

Overal om je heen zie je dergelijke tafereeltjes.

Een enkele keer werden de eieren getoond.

Je weet soms haast niet waar je moet kijken en wat je zal vastleggen.

Zoveel mooie scènes zie je .

Hier hebben ze even kort overleg.

Ze keken alle drie naar rechts, een paar tellen later bewogen de koppies naar de andere kant.

Misschien zagen ze een roofvogel zoals een jager die het op hun eieren of jongen voorzien had.

Dit tweetal zorgde voor een hele reeks vermakelijke momenten.

Dit leek wel een startpose voor een liefdesscène,  misschien maakte de een wel zachte geluidjes die ik niet kon horen.

Waarom ik dat zeg?

Er volgden enkele scènes die ik nog nooit eerder bij pinguïns gezien heb.

De een lijkt de ander liefdevol "toe te spreken", waarbij de linker pinguïn even terugdeinst.

Maar niet voor lang.

Het is al gauw snaveltje-snaveltje, en dat mag je toch wel als een teder liefdesmoment zien.

Hier lijkt de relatie met een "kus" bezegeld te worden.

(een beetje fantasie is in dit geval wel geoorloofd vind ik)

Wat doe je na zo'n  moment?

Je gaat samen op weg om een geschikte plaats voor een nest te zoeken (als dat al niet door een van de twee is uitgezocht).

Rustig zoals goede pinguïns betaamt schommelden ze langs mij heen en verdwenen achter een aantal struiken.

Ook ik liep verder, in de richting van het strand.

Het strand liep op deze plek geleidelijk naar beneden zodat je hier niet kon zien hoe de golven het strand oprolden. 

Deze pinguïn waggelde op zijn gemak over het stenige strand, op weg naar een paar soortgenoten.

Dit tweetal was in een jolige bui.

Ik heb geen idee of dat iets met mijn aanwezigheid te maken had.

Een van de twee sloofde zich wel uit.

Dat zal het mannetje wel geweest zijn.

Er volgde geen acties die een aansprekende plaat opleverden, 

zij zal waarschijnlijk niet onder de indruk zijn geweest.

De eerder genoemde en getoonde  pinguïn liep nog steeds over het strand, zo te zien met zijn "hoofd" in de wolken.

Pinguïns die terugkeerden uit de zee liepen een flink stuk over het strand en zochten daarna tussen de begroeiing hun partner die op het nest de eieren warm hield.

Een pinguïnmoeder toonde ons even een blik op haar jong.

Dat had ik graag wat langer willen volgen maar daar was helaas geen tijd voor.

De lente was nog maar korte tijd begonnen dus het zal wel een van de eerste jongen van dit jaar geweest zijn.

Terwijl de ene partner het nest warm houdt zorgt de andere er soms voor dat er vers nestmateriaal wordt gebracht.

Het is tenslotte wel prettig om in een zacht bedje te liggen en zo te wachten op de drukke tijden die gaan komen.

Na walvissen, zeeolifanten, zeeleeuwen en het scheren van merinoschapen was dit een prachtige afsluiting van de dag.

Ik wens iedereen Prettige Kerstdagen.