AWD - Najaar

In de maanden september, oktober en november heb ik nauwelijks plaatjes van vogels en zoogdieren in de AWD gemaakt die de moeite van het publiceren waard zijn.

Zwammen in alle soorten en maten overheersten, in de woestijn en elders.

Tot besluit van het paddenstoelenseizoen een laatste terugblik.

Het loont de moeite om de beelden in de vergroting te bekijken.

De lightbox in Google werkt om een voor mij onduidelijke reden helaas nog steeds niet.

Met Firefox of Internet Explorer lukt het wel.

Deze knaap, volgens mij van hetzelfde type als ik in Groenendaal gezien heb (een soort aardzwam),
viel mij opnieuw van verre op.

Ik kon er weinig anders mee dan hem zo goed mogelijk registrerend op de plaat zetten.

Fragiele zwammetjes zijn voor velen uitdagend en inspirerend, zeker in combinatie met de herfstkleuren.

Je moet ze wel de ruimte geven en dat is bij dit exemplaar beter gelukt dan bij het vorige.
Het zwammetje staat hier wat verstild, helemaal in zijn eentje.

Groen bekertjesmos groeit daar in de buurt ook.
Een druppel en een insect zorgden voor de broodnodige variatie.

De druppel werd gesteund door een tweetal mosjes, die op deze manier de mooiste compositie opleverden.

Op zoek naar muizenstaartzwammetjes kwam ik dit paars aangelopen zwammetje tegen.
Het was daar met een aantal soortgenoten, maar die waren minder mooi.

Ik vond een aantal dennenappels met één of meerdere zwammetjes,
maar deze keer heb ik - op één uitzondering na - gekozen voor een viertal.

Ook nu heb ik ze van verschillende kanten bekeken en wat gestoeid met instellingen maar uiteindelijk heb ik voor het bovenstaande tweetal plaatjes gekozen.

Omdat dit zwammetje wat groter was en ik een geschikte plaats vond om hem van onderen te fotograferen verdiende het ook zijn uitverkiezing voor deze post.
Het prettige met dennenappels is dat je ze kunt neerleggen op plaatsen die je goed uitkomen.

Dit duo groeide op een losliggende tak die ik zo kon neerleggen dat ik dit plaatje kon maken.
Een druppel verbond beide

Een eenzaam koraalzwammetje, wellicht onderweg om veel groter te worden, stond tot mijn verbazing helemaal alleen.
Meestal vind je er wel een paar bij elkaar in de buurt, in verschillende stadia van ontwikkeling.

In het gebied waar ik zwartwordende wasplaatjes ging zoeken vond ik talloze zwarte ieniemienie zwammetjes.
Ik heb ook nu geen idee hoe ze heten.
Zeldzaam zullen ze niet zijn, want ze groeiden daar in groten getale.

En daar is hij dan, een zwartwordend wasplaatje.
Het zwarte is nog niet zichtbaar, want dat komt pas bij het ouder worden.

Ieder jaar probeer ik ze weer te vinden.
Dit jaar waren er niet zo veel als een paar jaar geleden, toen ik er op verschillende plaatsen in de AWD tientallen vond.
De hoed heeft volgens mij model gestaan voor de hoed van kaboutertjes.

Hiermee is de serie eigenlijk afgelopen.
Ik laat nog een paar waarnemingsplaatjes zien tot besluit, gemaakt met een telefoon.

In november ik was met mijn vrouw door de duinen aan het wandelen toen we deze zwam zagen.
We hadden allebei tegelijk het zelfde idee: een zeldzame blotebillenzwam.
Natuurlijk heet hij niet echt zo, maar iedere andere naam zou voor ons een teleurstelling zijn.

Op zoek naar rust en stilte wandelden we ook door de woestijn.
Tot mijn verbazing had een duinstinkzwam zijn hoed in het zand gelegd.
Het was al november!
Het was de enige, geen insect te bekennen.

Het paddenstoelenseizoen zit erop.
Bovendien, geen geburl en drukte voor de damherten meer.
We laten net als het hert alles achter ons.
De natuur, en zeker dit damhert, heeft behoefte aan rust.
Zelf kijk ik weer uit naar wintergasten, waarvan ik er in december al een aantal gezien heb.