Bonaire - Pretty Flamingo

Ik kan mij nog goed de song Pretty Flamingo van Manfred Mann herinneren,

Het was ooit  (1966) een grote hit.

De tekst vind ik prachtig en toepasselijk:

On our block all of the guys call her flamingo
Cause her hair glows like the sun

And her eyes can light the skies

When she walks she moves so fine like a flamingo

Crimson dress that clings so tight

She's out of reach and out of sight

When she walks by she brightens up the neighborhood

Oh every guy would make her his if he just could

If she just would

Some sweet day I'll make her mine, pretty flamingo

Then every guy will envy me

Cause paradise is where I'll be

Pretty flamingo, pretty flamingo

When she walks by she brightens up the neighborhood

Oh every guy would make her his if he just could

If she just would

Some sweet day I'll make her mine, pretty flamingo
Then every guy will envy me.

Het loont de moeite om de beelden in de vergroting te bekijken.

De lightbox in Google werkt om een voor mij onduidelijke reden helaas nog steeds niet.

Met Firefox of Internet Explorer lukt het wel.

Als afronding van mijn terugblikken op onze vakantie op Bonaire laat ik hier uitsluitend de "nationale" vogels van Bonaire zien.

Na aankomst op Flamingo Airport werden we een week lang verwend met talloze ontmoetingen met flamingo's.

Het verveelde geen moment.

Deze gracieuze vogels bewogen zich elegant langs elkaar, de verliefdheid spatte eraf.

Zelfs als ze elkaar even niet willen zien ziet het er nog aantrekkelijk uit.

Terwijl het paartje nog wat met elkaar te overleggen had, lieten twee chaperonnes zien hoe je  onopvallend synchroon kunt observeren.

Er waren ook enkele flamingo's die even genoeg hadden van de groep.

Even wat afstand nemen van gekrakeel of verliefd gedoe was blijkbaar nodig.

Verder rijdend langs de zoutpannen veranderden niet alleen de kleuren.

Er bleek een grote groep druk met elkaar bezig te zijn.

Opwaaiende veren zorgden voor mooie beelden.

Wat ruziën, imponeren en vooral mooi zijn was overal te zien.

Een beetje minnekozen onder de ongetwijfeld jaloerse blikken van een derde flamingo.
En als je genoeg krijgt van dat geflirt doe je gewoon een struisvogel na: kop onder water. 

Wat ze ook met elkaar doen, het levert prachtige beelden op waar je zonder moeite een hele tijd naar kan kijken.

Er was voortdurend actie.

Ze zijn zo druk met elkaar bezig dat je je afvraagt of al die drukte ook nog een doel heeft.

Dat heeft het wel degelijk.

Mr. Flamingo beëindigt hier zijn hoogstandje.

Bij het Goto meer, dat in het noorden van Bonaire tegen het Washington-Slagbaai NP aan ligt zagen we dieprood gekleurde flamingo's, 

die iets dieper water hadden opgezocht.

Het is overduidelijk waarom de Caribische flamingo het symbool van Bonaire is.

Ze waren op deze plek maar met zijn tweeën hoewel deze flamingo zijn best doet om een mooie acht te vormen.

Als de kleuren wat hard overkomen is dat goed verklaarbaar.

Het was zonnig en snikheet, ongetwijfeld tussen 35 en 40 °C.

Met dit beeld beëindig ik mijn terugblikken op een zeer geslaagde reis naar Bonaire.

Ik wil iedereen bedanken die mijn berichten heeft bekeken en gelezen en vooral degenen die een reactie hebben gegeven.