Zuidpier IJmuiden - December 2019

In het najaar van 2019 ben ik een aantal keren naar de Zuidpier geweest.

De beelden van oktober en november vind ik echter minder mooi om 2020 mee te openen dan die van december, dus december mag eerst.

Het loont de moeite om de beelden in de vergroting te bekijken.

De lightbox in Google werkt om een voor mij onduidelijke reden helaas niet.

Met Firefox of Internet Explorer lukt het wel.

Het leek mij aardig om eens te openen met een vogel die daarvoor niet vaak uitgekozen wordt,
de scholekster (Haematopus ostralegus), ook wel Bonte Piet genoemd.

Langs de oever van de pier was hij druk bezig, op zoek naar smakelijke hapjes.

Bij wijze van uitzondering was hij niet schuw.

Hij  was heel bedrijvig, soms vergezeld door een steenloper.

Natuurlijk moest hij voortdurend op zijn hoede zijn om geen onvrijwillig bad te krijgen.

En als hij niet op tijd weg was schudde hij zich even uit en ging daarna vrijwel onverstoorbaar verder.

Een zeehond, grijs (denk ik) of gewoon, of misschien gewoon grijs.

Ik vind het lastig om ze de juiste naam te geven.
Hij nam even poolshoogte en dook weer onder.

Als je een steenloper (Arenaria interpres) wilt fotograferen biedt de Zuidpier legio kansen.
Deze stond hier te mooi om hem te negeren.

En dan was er nog deze aalscholver.
Volgens mij is het een jonge gewone aalscholver (Phalacrocorax carbo),
maar verwarring met een kuifaalscholver (Phalacrocorax aristotelis) ligt op de loer.

De eerste van een aantal bijzondere waarnemingen:
een vrouwelijke grote zee-eend (Melanitta fusca).

Jammer dat zij niet wat dichterbij kwam.

Met deze vrouwelijke middelste zaagbek (Mergus serrator) had ik geluk.
Veel dichterbij zal bij de pier niet zo snel lukken denk ik.

Sneeuwgorzen (Plectrophenax nivalis) zoeken het strand bij de Zuidpier bijna ieder jaar wel op.
Deze keer zag ik er een zestal, erg schuw en opvliegerig.
Ik heb ze wel eens mooier op de plaat gekregen, maar dat was wel later tijdens de wintermaanden.

Eidereenden worden bij de pier regelmatig door vogelaars waargenomen, maar de meesten vliegen voorbij.
Leuker wordt het als ze ook bij de pier komen rusten.
Deze vrouwelijke eidereend (Somatera mollissima) zwom er in haar eentje.

Ik moest wel even klauteren tussen de rotsblokken om te voorkomen dat de plaatjes onnodig veel vanuit de hoogte gemaakt werden.

Op een zonnige, maar winderige dag had deze paarse strandloper  (Calidris maritima) een plekje uit de wind in de zon gevonden,
in gezelschap van een kanoetstrandloper.
Het waaide die ochtend harder dan ik had verwacht, het water spatte soms verraderlijk over de pier.

Even uitrusten doen deze vogels vaak door op één poot te staan.
Het wordt anders als de tweede poot ontbreekt, dan hebben ze geen keuze.
Ik heb de vogel een tijdje gevolgd maar er was geen teken van een opgetrokken tweede poot.

Ik zei het al, er was ook een kanoetstrandloper bij (Calidris canutus).
Hij  werkte lekker mee en ging tamelijk vrij op een rotsblok staan.

Meestal scharrelen ze langs de waterlijn maar het waaide deze dag ongetwijfeld te hard voor deze vogels.

Opmerkelijk was wel dat hij zich weinig van mij aantrok.
Ik was helemaal tevreden met deze platen,.
Maar hij had nog meer in petto.

Hij verplaatste zich naar een nog vrijere plek op het gesteente.

Een mooie plaat om december aan de Zuidpier mee af te sluiten.