Een snufje herfst

In september heb ik oriënterende bezoekjes gebracht aan Leyduin en Groenendaal.

Ook al zag ik nog niet veel aantrekkelijke soorten paddenstoelen, de bezoekjes waren toch zeer de moeite waard.

Het loont de moeite om de beelden in de vergroting te bekijken.

Maar…… de lightbox werkt bij mij in Google Chrome niet. 

Als je ze toch groter wilt zien moet je stuk voor stuk op elke foto klikken.

Bloggers wegen zijn nog steeds ondoorgrondelijk.

Allereerst LEYDUIN.

De meest opvallende soort die ik tegenkwam, die trouwens voor mij volkomen nieuw was, heet rossig buiskussen (Tubulifera arachnoidea).

Het deed mij onmiddellijk denken aan visseneitjes, een soort kaviaar dus.

Het blijkt echter een slijmschimmel te zijn.

De grootste "klont", die al van een afstandje mijn aandacht trok, zag er zo uit.

Zoals zo vaak zijn de grootste onderwerpen niet altijd de makkelijkste om te fotograferen.

Tussenringen hielpen mij hierbij om de bolletjes mooi scherp in beeld te krijgen.

Ik vind het nog steeds een opmerkelijk natuurverschijnsel om zo'n kaviaarimitatie te zien, 

gedrapeerd in een bedje van een soort mosjes op een stuk langzaam verterend hout.

Kleine zwammetjes waren er ook al, zij het niet zo uitbundig.

Deze groeide op een omgevallen boomstam.

In het najaar kom ik in Leyduin altijd wijngaardslakken (Helix pomatia) tegen, in de AWD overigens ook.

Meestal hebben ze geen haast zodat je rustig kunt zoeken naar een mooie achtergrond en compositie.

Wijngaardslakken, ook wel bekend onder de naam escargots, en imitatiekaviaar.

Je zou er trek van krijgen.

Ik heb mij beheerst.

Het kleverige koraalzwammetje (Calocera viscosa) vind ik ieder jaar wel weer terug.

Het helpt natuurlijk wel dat ze vaak min of meer op dezelfde plaats opduiken.

En dan GROENENDAAL.

Tot mijn genoegen vond ik daar minuscule gewone wimperzwammetjes (Scutellinia scutellata).

Ze zijn zo klein dat je de wimpertjes niet met het blote oog kan zien.

Ik in ieder geval niet, zelfs niet met mijn leesbril op.

Maar met behulp van tussenringen lukte het mij om dit beeld vast te leggen,

waarmee ik opnieuw een kijkje kon nemen in de microscopisch kleine wereld waartoe deze zwammetjes behoren.

In oktober zal ik ze zeker nogmaals opzoeken om te zien of er nog mooiere beelden van te maken zijn.

Ik zag ze pas nadat mijn aandacht aanvankelijk door iets heel anders getrokken werd:

Ik had geen flauw idee wat ik hier zag.

Er zat een pissebed naast.

Ik heb geprobeerd er zo duidelijk mogelijke plaatjes van te maken om ze thuis op een groter scherm te kunnen bekijken.

Maar wat was het?

Ik wist dat pissebedden in de verte familie zijn van kreeftachtigen. 

Wikipedia zorgde voor de extra informatie.

 Voor de leken zoals ik vermeld ik dat pissebedden behoren tot een onderorde van geleedpotigen die behoren tot de orde Isopoda van de onderstam kreeftachtigen.

Ze hebben nog meer in petto.

Als ze groeien moeten ze vervellen. 

Ze doen dat in twee fasen, waarbij allereerst het achterste deel van hun pantser loslaat.

Als het weke achterlijf  na zo'n twee dagen is uitgehard wordt het voorste deel afgestoten.

Op deze manier verliezen ze niet alleen minder vocht door verdamping uit het weke lichaam,

 maar bovendien zijn ze minder kwetsbaar als een deel van hun lijf al/nog uitgehard is.

Het lijkt erop dat ik het voorste deel van het pantser van een pissebed heb gevonden.

Zonder macrolens en tussenringen had ik dit waarschijnlijk nooit gezien en geweten.

Kleine zwammetjes waren zoals gezegd hier en daar al zichtbaar.

Grote zwammen weliswaar ook, 

maar die vind ik over het algemeen minder interessant en vooral lastiger om mooi op de plaat te krijgen.

Hier nogmaals.

Niet ver van het pissebedpantser zag ik dit liggen.

Pas in de vergroting werden details een beetje zichtbaar.

Ik zag vleugels en (vermoedelijk) schimmelharen.

Wat had ik nu weer gevonden?

Het doet mij het meest denken aan een dood insect dat aan de bovenkant omhuld is door een witte massa (een schimmel?) waaruit een soort haren steken.

Ik ben benieuwd wie enig idee heeft wat ik hier gevonden heb.

Tot nu toe heeft mijn speurtocht nog niets opgeleverd.

Hoe dan ook, mijn eerste zoektocht heeft een aantal voor mij onverwachte waarnemingen opgeleverd.

Dat smaakt naar meer.