Herfst in Friesland en Drenthe deel 1

 

Een weekje vakantie in het grensgebied van Friesland en Drenthe bleek een succes.

Het was schitterend herfstweer waardoor we veel konden wandelen, waarbij we onder andere veel paddenstoelen zagen.

Een avond en een deel van de nacht in een observatiehut maakte de week compleet.

Het loont de moeite om de beelden in de vergroting te bekijken.

Maar…… de lightbox werkt bij mij in Google Chrome niet. 

Als je ze toch groter wilt zien moet je stuk voor stuk op elke foto klikken.

Bloggers wegen zijn nog steeds ondoorgrondelijk.

Het nestkastje naast de voordeur van ons huisje bleek een verrassende inhoud te hebben.

           

In de tuin stond een fraai kunstwerk.

Toen het licht van de ondergaande zon er precies opviel leek het alsof de bloem van binnenuit verlicht werd.

Het nodigde uit tot wat experimentjes met de sluitertijd.

Het eerste uitstapje dat we maakten was naar het Dwingelderveld, zoals we vaak doen als we in Drenthe zijn.

Daar groeide nog aardig wat dopheide (Erica cinerea).

Bij het Dwingelderveld kwamen we een kudde Drentse heideschapen tegen,

begeleid door een herder en slechts één hond die de kudde prima onder controle hielden.

Één van de rammen was heel alert en had veel belangstelling voor de ooien.

Deze grote parasolzwam (Macrolepiota procera) trok in de buurt van de kudde onmiddellijk mijn aandacht.

De zwam deed mij denken aan een vervormde paraplu,

 die onbruikbaar was geworden onder invloed van een te krachtige windvlaag.

Dit type zwammen groeide daar volop, in de buurt van de radiotelescoop, maar ik heb geen idee hoe ze heten.

Dit vond ik een bijzonder model, een soort bokshandschoenzwam.

De officiële naam moet ik schuldig blijven, maar ik ben in goed gezelschap.

Ook Obsidentify wist er geen raad mee.

Gelukkig waren er ook zwammen die ik direct herkende: geschubde inktzwammen (Coprinus comatus).

Ze groeiden in de bosrand in groten getale.

Ze waren er van heel pril tot ruim over hun hoogtepunt.

Ook in mijn directe woonomgeving heb ik er tientallen gezien.

Dit exemplaar is 100% Drents.

De hoeveelheid en het aantal soorten paddenstoelen viel mijn enorm mee.

De zomerse droogte bleek hier geen nadelige invloed op deze fungus wereld gehad te hebben.

Dit exemplaar is een gele knolamaniet (Amanita citrina).

Enkele bomen waren langs de stam metershoog bedekt met porseleinzwammen (Oudemansiella mucida), 

maar er behoorlijke plaatjes van maken viel toch niet mee. 

Ze stonden vaak te dicht bij elkaar of juist precies vóór een mooie compositie 

(als je langs de stam omhoog fotografeerde).

Niet alleen wandelaars en fietsers stopten bij de bomen om plaatjes te maken.

De zwammetjes waren ook in trek bij insecten.

Obsidentify hielp mij bij de naamgeving: plooivoetstuifzwam (Calvatia Excipuliformis).

Ook deze zwam verkeerde in het gezelschap van een aantal soortgenoten.

Dit was wel de mooiste.

Deze soort is voor vrijwel iedereen vertrouwd:

de vliegenzwam (Amanita muscaria).

Naar later bleek was het een soort die we vrijwel dagelijks tegenkwamen.

Vogels bleven grotendeels afwezig tijdens onze wandelingen.

Ze waren er wel maar meestal te ver weg.

Ik had er wat meer van verwacht.

Op een avond zijn we naar een observatiehut geweest, waar we tot diep in de nacht zijn gebleven.

Van de boom- en steenmarters die we zagen moeten nog veel beelden worden uitgezocht, 

maar ik kan wel enkele andere opmerkelijke soorten laten zien.

Een tweetal egels (Erinaceus europaeus) was op zoek naar wat eetbaars.

Zij zorgden ervoor dat wij lekker beziggehouden werden voordat de hoofdact acte de présence gaf.

Achter de vijver was een ondiepte waar de egel langs liep. 

Door op zijn achterpoten te gaan staan kon hij uit de vijver drinken wat een grappig plaatje opleverde.

Scherpstellen was overigens knap lastig omdat er weinig licht was.

Van het eten kregen de egels blijkbaar dorst, want ze kwamen regelmatig drinken.

Vlakbij  het venster van de hut konden we de egel prima zien.

Verder inzoomen kon ik ook, maar dat leverde een wat minder mooi beeld op vond ik.

De grootste verrassing van de avond was een kerkuil (Tyto alba), een soort die ik nog nooit in het wild had gezien.

Hij kwam uit een boom aan de rechterkant aangevlogen, 

maar met mijn te trage sluitertijden leverde dat geen bruikbare platen op.

De vogel landde in een boom aan de linkerzijde en bleef daar minstens een uur zitten.

Meestal was zijn kop gedeeltelijk achter bladeren verscholen, maar gelukkig liet hij zich ook af en toe beter zien.

Vooral wat paddenstoelen betreft zijn we deze week uitgebreid aan onze trekken gekomen.

Er was echter nog veel meer, zoals ik later zal laten zien.

De eerstvolgende keer zal mijn aandacht weer naar Leyduin en Groenendaal gaan.