AWD - Roerdomp, waterral, watersnip en vele anderen

De meest bijzondere ervaring van de dag was de ontmoeting met een roerdomp. 

Zo bijzonder dat ik er later een apart bericht in mijn blog aan zal wijden. 

Het bericht dat je nu ziet en leest begin en besluit ik met een foto van de roerdomp.

De dag begon een beetje triest:

Dit damhert lag in een weiland buiten de AWD. Terugkeren naar de AWD kan niet meer. 

Op zijn lichaam waren een aantal bloedplekken zichtbaar. Hoe zal dit aflopen?

Gelukkig beleefde ik deze dag veel aangenamere momenten, om te beginnen met de grote zaagbek.

Zaagbekken zien er in de zon een stuk mooier uit dan bij bewolkt weer.

Deze leek mij met open vleugels te ontvangen.

 

 Zijn er ook nog mooie vrouwen?

Jawel, hier is er een.

Langs de oevers van de kanaaltjes met open water zie je regelmatig witgatjes.

Dodaarsjes zijn erg schuw.

Ze verdwijnen bij onraad in het riet of duiken onder, om een stuk verderop weer boven te komen.

De vrouwelijke nonnetjes moeten zich wel eenzaam voelen.

Geen man die naar ze omkijkt en ze gezelschap wil houden.

Dit wintertaling vrouwtje was ook al alleen, terwijl je de wintertalingen toch vaak in groepjes ziet.

Het ijsvogeltje genoot van de zon en zat te loeren op een vis.

Langs de oever van het kanaal kwam deze vos op zijn dooie gemak aanlopen.

 Deze "backpacker" maakte een rustige wandeling op een zonnige vrijdagmiddag.

 Ik zag een aantal watersnippen. Ze zijn hier in hun natuurlijke habitat, die wat rommelig is.

 Natuurlijk zet je ze graag op de foto met een veel rustiger achtergrond.

Ik was al blij dat ik ze zag.

 Ook waterrallen lieten zich zien. Vaak vliegensvlug bewegend en rennend, af en toe stilstaand.

Als er ijs ligt heb je een behoorlijke kans om ze bij de begroeide oevers te zien.

Dit vond ik een bijzonder moment.

Terwijl de watersnip op zoek was naar wat eetbaars passeerde een waterral. 

Jammer dat er veel takjes in beeld waren, maar hier ging het toch om het moment.

Doe het maar eens na, en beter :)

Maar de belevenis van de dag was toch de roerdomp die uit het riet kwam.

Bijna volledig in beeld met een veertje op de snavelpunt.

Iets verderop zag ik later nog een tweede roerdomp opvliegen.

Eindelijk eens fatsoenlijk op de foto!

Ik heb deze dag genoten.

Ook als er in de komende tijd geen winterse omstandigheden meer zijn wil ik jullie nog een winters bericht met reeën laten zien en natuurlijk  het beloofde bericht over de roerdomp.

Wordt vervolgd.

AWD - Vogels

Als vervolg op mijn blog over de vossen volgt nu het tweede deel dat bij deze dag hoort.

Ik val maar gelijk met de deur in huis. 

Een pijlstaarteend! 

Voor het eerst sinds vele jaren zag ik er een, en gelukkig op niet al te grote afstand.

Het maakte mijn dag, die toch al bijzonder was, nog beter.

Maar ik begin bij het begin.

De wilde zwanen hadden het niet makkelijk, want het kanaal was grotendeels bevroren.

 Lopen op het ijs valt niet mee. Het is oppassen dat je niet uitglijdt.

 Het ijs voelt wel koud aan.

 Uitrusten doe je dan bij voorkeur zo.

En toen, verscholen tussen het riet: een roerdomp!

Natuurlijk geen topfoto, maar wel een goed voorbeeld van hoe goed roerdompen in het riet gecamoufleerd zijn. Door de gunstige lichtinval vind ik het toch een bijzonder plaatje.

Er vlogen daar overigens nog drie roerdompen uit het riet op.

Pimpelmezen waren druk bezig in het riet. Watervlug, vrijwel geen moment stilzittend.

Het is onvermijdelijk dat je rietstengels in beeld krijgt, maar het geeft wel aan hoe de werkelijkheid was.

Ze zijn heel acrobatisch.

Rustig op een stengel zitten met een voor de fotograaf ideale achtergrond was er niet bij.

Omdat de zon inmiddels achter de wolken was verdwenen werden de foto's minder kleurrijk, zoals hier bij de waterral.

Ze zijn nog steeds schuw.

Bij het minste of geringste dat hen niet bevalt zijn ze verdwenen.

 In een eerder blog heb ik de gele kwikstaart al eens laten zien op dezelfde buis.

Hij was lekker bezig in de sneeuw.

Ook langs de kanaaltjes gaf hij mij soms een kansje. Jammer dat de zon niet meer scheen.

 Waarschijnlijk de meest gefotografeerde roodborst in de AWD, nu een beetje bars kijkend.

Zo oogt hij vriendelijker.

 Wilde zwanen kon je de afgelopen week regelmatig zien.

Ik vond de rolverdeling wel leuk: om en om naar links, vooruit of rechts kijken.

 Ah, daar komt het geluid vandaan.

Ik vind het lijnenspel van de vleugels en de richting waarin de zwanen kijken mooi bij elkaar passen.

Veel nonnetjes heb ik nog niet gezien. Helaas ook nog geen mannetje.

IJsvogels heb ik de laatste tijd regelmatig gezien, maar meestal vliegend of iets te ver weg.

Hieronder volgen enkele waarnemingen:

Al kunnen de kleuren nog mooier, het paartje brilduikers staat er toch wel mooi op.

Op vrijdag 25 januari waren de omstandigheden veel beter. Het werd voor mij al weer een bijzondere dag.  Waarom?

De volgende foto spreekt voor zich.

Deze roerdomp komt in een van de volgende edities van mijn blog summier terug, 

en later in een eigen editie.

Wordt vervolgd.

AWD - Vossen, maar geen fotoshoot

Algemeen bekend is dat vossen op een bepaalde plaats worden gevoerd 

om maar mooie plaatjes te kunnen maken. 

Bijvoeren met hondenbrokjes, vleeswaren, stukken leverworst, boterhammen, niets is te gek. 

Het kan ook anders.

De afgelopen week heb ik een wandeling door het besneeuwde duingebied gemaakt. 

Een prachtige omgeving, rustig en met veel bijzondere momenten. 

Over de vossen kan ik nu zelfs een aparte editie van mijn blog maken.

De dag begon zonnig, zoals hierboven goed te zien is.

Deze vos, de tweede die ik zag, had een tijdje naar het riet zitten staren, 

zag er niets aantrekkelijks en klom een duintop op.

Even rustig zitten - en misschien wel van het uitzicht genieten - en daarna weer verder.

Later stond deze vos naar de begroeiing te kijken. Ritselde er iets?

Even later zag ik nog twee vossen. Ze zagen mij ook en gingen er snel vandoor. 

Had ik ze gestoord of waren ze gewoon schuw?

Een half uur later zag ik deze vos naar het riet, en even naar mij, kijken. 

Waarschijnlijk dezelfde die ik al eerder had gezien.

 Geen prooi te zien, en verder maar weer.

Even later zag ik deze vos opnieuw, de oren spitsend en als een speer de struiken in.

Niet geschrokken van mij, maar duidelijk op een prooi af.

En ja hoor. De verrassing van de dag, dacht ik.

 De vos had een meerkoet gegrepen en kwam over het ijs langs de rietkraag teruggelopen!

 De vos besloot het riet weer in te gaan, ..............

......... aarzelde even, maar deed het uiteindelijk toch.

Ik zag haar even later snel een weg oversteken en in de struiken verdwijnen.

De dag kon toch al niet meer  stuk - maar daarover in een volgende editie - 

maar hier was ik wel heel erg blij mee.

Verder naar de "hotspot", maar niet voor de vossen.

Met mijn plaatjes van vossen in de sneeuw was ik al zeer tevreden.

Het was er een drukte van belang. Als fans liepen de fotografen achter hun popidool aan.

Ik vervolgde mijn tocht langs een kanaal.

En welke nieuwe verrassing wachtte op mij?

 Een vos die zich op het ijs waagde, heel bedachtzaam!

 Ze leek aan het ijs te ruiken om te beoordelen of het veilig genoeg was om erover te lopen.

 Ze keek nog eens bedenkelijk naar de overkant, .............

.... , vertrouwde het niet en keerde terug naar de veilige oever.

Daar verdween ze in het struikgewas.

Nee, voor mij deze keer geen close-ups van "rugzakvossen", hoe mooi die ook kunnen zijn.

De bijzondere ontmoetingen - in totaal zeker zes vossen - die ik deze dag heb gehad,

 hebben voor mij veel meer waarde.

Een dag om niet snel te vergeten.

In een volgende editie volgen de vogels, met als topattracties een pijlstaarteend en een roerdomp.

Wordt vervolgd