Eten of gegeten worden

De tijgerspin (Argiope bruennichi) is in de maand augustus vaak te zien, 

onder andere door de mooie opvallende  gele kleuren. 

Het patroon is overigens bij mannetjes en vrouwtjes wel verschillend.

Maar ik begin met een voor mij bijzondere waarneming.

Ik heb de laatste tijd regelmatig hoornaars zien jagen op vlinders, libellen, enz..
Ze namen geen moment rust, dus er één op de foto zetten lukte mij niet,
te meer omdat ze zich heel snel verplaatsen.

Ik had echter toch een keer geluk.

Een hoornaar - ongeveer twee keer zo groot als een wesp - greep een libel en bleef even zitten.

Jammer voor de libel, maar voor mij eindelijk een kans om een hoornaar op de foto te krijgen. 

Geen topfoto, wel voor mij een bijzondere waarneming.

Nog meer maaltijden.

Een juffer had een mot, denk ik, te pakken genomen.

De juffer bewoog steeds de kaken en was dus duidelijk aan de maaltijd begonnen.

Ik heb niet de volledige maaltijd gevolgd. Zo snel at de juffer niet.

Op de loer, of aan het bijkomen van een copieuze maaltijd?

Het is wel oppassen dat het niet zo afloopt.

Beide juffers waren verstrikt geraakt in het web van een tijgerspin. 

Die had ze vervolgens vlot ingepakt om even wat voedsel in voorraad te hebben.

Het mannetje van de tijgerspin is duidelijk kleiner dan het vrouwtje: mannetjes worden 4-6 mm, maar vrouwtjes zo'n 14-17 mm. De parallel in de lengterichting lopende gele strepen zie je aan de onderzijde..

De spinnen maken een kenmerkend zigzag patroon in hun web.

Waarom zo'n patroon?

Er zijn verschillende theorieën.

Het zou insecten aantrekken, die dat moeten bekopen met verstrikt raken in het web.

Het zou een afschrikkende werking hebben. Wanneer de spin gaat trillen in het web ontstaat een wazige vlek die bedreigers zal afstoten

Het web zou door de witte band goed zichtbaar zijn waardoor andere dieren er niet doorheen zullen lopen.

Wellicht is het allemaal waar.

In juli is de paartijd. Daarbij worden na afloop de mannetjes door de vrouwtjes verslonden, of - als ze "geluk" hebben - verliezen ze alleen maar enkele poten.

Hier diende de juffer als hoofdmaaltijd.
Als de spin een prooi heeft gevangen, pakt ze die snel in.
Daarna brengt ze door een snelle beet enkele enzymen en gifstoffen in de prooi.
Het insect wordt daardoor als het ware verteerd, waarna de spin de inhoud leegzuigt.

Libellen, zoals de steenrode heidelibel, zijn ook felle jagers.

De prooi is duidelijk te zien.

(Jammer dat de libel net iets te ver in de hoek van de foto is terecht gekomen. 

Ik vond hem door de goed zichtbare prooi toch wel de moeite waard om hier te laten zien).

Voordat ik nog meer beelden laat zien van maaltijden even een intermezzo.

Is dit een gewone pantserjuffer?

Volgens mij is dit een houtpantserjuffer.

Dankzij de macrolens kan je details zien die je anders mist.

Bij deze  heidelibel waren mooie weerkaatsingen te zien op de vleugels.
Omdat het wat waaide, waardoor de stengel steeds heen en weer ging,  is het mij niet gelukt om die weerkaatsingen in beeld te krijgen zoals ik wilde.
De weerkaatsingen zijn afhankelijk van de invalshoek van het licht op de vleugels,
 en die veranderde voortdurend.

Mooier dan deze twee beelden werd het niet. Jammer, in werkelijkheid vond ik het mooier.

Terug naar de tijgerspin.

Op een zonnige morgen was nog niet al het condens verdampt, toen ik deze tijgerspin zag die haar prooi inkapselde. Daardoor zorgden de druppeltjes op het web voor een bijzonder effect.

Ze ging voortvarend te werk.

Geen tijd te verliezen, ze had duidelijk trek.

Maar wat had ze nu eigenlijk gevangen? Ik ben er niet achter gekomen.

Ze ging duidelijk aan de maaltijd. Het vervolg heb ik niet afgewacht. Ik vond dit al behoorlijk spectaculair.

Nog twee opnamen om dit verhaal af te sluiten.

De spin smulde van een lieveheersbeestje.

Een mooie actiefoto om dit culinaire festijn mee af te ronden.

Een volgende keer laat ik  jullie enkele dieren zien die jullie vermoedelijk nog niet eerder gezien hebben.
Een voorbeeld?

 Wordt vervolgd.