Groene Jonker: augustus

Het waterpeil van de Groene Jonker is in augustus weer behoorlijk laag. Dat biedt natuurlijk uitgelezen mogelijkheden om enkele bijzondere watervogels te zien.

Op maandagmorgen 12 augustus ben ik er eens gaan kijken.

Ik mag behoorlijk tevreden zijn met wat ik die morgen heb gezien. Het valt alleen niet mee om de soorten goed te determineren.

Porseleinhoentjes heb ik meerdere keren gezien, gelukkig ook buiten de dekking.

Ik was blij dat ik een aantal foto's kon maken, waarbij geen rietstengels hinderlijk in beeld kwamen.

Ook waterrallen zijn nu makkelijker te zien. Ze bleven echter wat verder weg dan ik hoopte.

Aanvankelijk twijfelde ik bij wat ik hier zag. Het bleek toch een jonge bergeend te zijn.

Putters waren er veel, maar oh wat vliegen ze snel weg. 

Er is meer dan genoeg te eten voor ze want er zijn heel veel uitgebloeide distels.

Een wat ongewone pose.

Maar welk vogeltje is dit?

Ik heb moeite om het verschil tussen een rietzanger, snor en kleine karekiet te zien.

Even mooi poseren wilde hij wel.

Dit was wel een heel onverwacht moment.

Het schaap was op het drooggevallen slik terechtgekomen, maar de ondergrond was zachter dan verwacht.

Gelukkig is het dier gered door een medewerker van de brandweer en een medewerker van de veecontrole van Natuurmonumenten.

Opnieuw een beetje ver weg, maar ik vind het wel een mooi plaatje van een zwarte ruiter in zijn habitat.

Ook hier had ik mijn twijfels. 

Er waren kijkers die het hadden over een zwarte ruiter, maar anderen hielden het op een kemphaan.

Ik houd het op een kemphaan.

IJverig was de vogel bezig zijn kostje bij elkaar te zoeken.

Natuurlijk moest de omgeving ook in de gaten gehouden worden.

Merkwaardig vond ik het dat de vogel zich door zijn poten liet zakken en deze houding aannam.

Even later liep hij weer verder. Het water was beslist niet zo diep dat hij er niet goed kon staan.

Lepelaars waren er ook, zij het wat op afstand.

Ze waren eerst met zijn drieën, maar deze lepelaar kwam later alleen terug. Bovendien wat dichterbij.

Ook lepelaars hebben wel eens jeuk.

In de vergroting is te zien dat de lepelaar een visje gevangen had. De staart steekt nog wat uit zijn snavel.

Hij was heel ijverig met zijn snavel door het water aan het bewegen.

Het zoeken ging ook in wat dieper water verder.

 In ondiep water lijkt het toch wat makkelijker.

Deze houding vond ik de mooiste van de dag.

De zeldzame zwanenbloemen staan nu volop in bloei. 

In de Groene Jonker en omgeving groeien deze bloemen  veel.

Een mooie bloem om dit bericht over de Groene Jonker mee te besluiten.

Het is de bedoeling om in mijn volgende bericht dit kleine knaagdier - een Mongoolse renmuis - te laten zien:

Het is nog even afwachten of dit plan gaat lukken.

Wordt vervolgd.