Duinhagedis

  Na een vakantie in voornamelijk Mongolië pak ik de draad weer op, nog wat vermoeid door o.a. de jetlag.

In juni trof ik het dat een zonnige, warme dag tamelijk koel begon. 

Als de hagedissen tevoorschijn komen zijn ze dan nog tamelijk traag. 

Hun activiteit neemt toe naarmate ze meer zonne-energie hebben opgenomen. 

Helaas bleef het vrouwtje in haar schuilplaats, en moest ik het doen met deze man die mij overigens mogelijkheden genoeg bood om hem te fotograferen.

Zo begon het. Hij lag lekker uitgestrekt op een oud stuk hout.

  Even later kwam hij wat meer in beweging en kon ik hem vanuit een andere hoek fotograferen, onderwijl oppassend dat ik de brandnetels niet zou aanraken (wat natuurlijk mislukte).

Hij was wel waakzaam en hield mij goed in de gaten.

Nadat ik even om de boomstam heen was gelopen kon ik hem van de andere kant bekijken.

Het was goed te zien dat hij aan het vervellen was.

 Zonder aanleiding was hij plotseling weer verdwenen, maar even later kwam hij toch weer tevoorschijn.

  Hij was echt heel relaxed, maar ook wel nieuwsgierig.

 Zij hebben een bijzonder gevormde huid. 

Alles heeft een functie in de natuur, maar of deze bijzondere huidstructuur een functie heeft weet ik niet.

 Het was geen aanvalshouding, maar volgens mij pure belangstelling voor het oog van de camera dat hem aanstaarde.

 Lekker opwarmen.

 Ik vind zandhagedissen schitterende dieren.
Wel opmerkelijk dat er hier maar één was, terwijl ik er hier vorig jaar een aantal heb gezien.

 Een macrolens biedt interessante mogelijkheden om close-ups te maken.

 

Zo kreeg ik hem bijna volledig in beeld.

 Wat mij betreft een mooie afsluiter.

Toch kan ik het niet laten om nu al een tipje van de sluiter op te lichten van wat ik tijdens mijn reis heb gezien. In dit geval een bekende verschijning die ik de Beijing Zoo heb  gezien: