AWD - Macroparadijs

Een blog geheel gewijd aan macro's.

Wie had een jaar geleden kunnen denken dat ik dat nog eens zou doen.

Ik wil jullie deze keer vooral sprinkhanen, vlinders en amfibieën laten zien.

Om te beginnen een voorbeeld van een sprinkhaan.

Ik ben niet erg deskundig op het gebied van de namen, 

maar ik denk wel dat dit een heidesabelsprinkhaan is.

Zonnedauw  behoort tot de planten die mij intrigeren, al is het alleen al doordat het niet meevalt er mooie foto's van te maken.

  

Ik ben op zoek gegaan naar de bloeiwijze. Verder dan de stengels met knoppen ben  ik (nog) niet gekomen.

Als je dan op de grond ligt om een foto te maken zie je soms nog iets heel anders, zoals hier dit padje.

Belangstellend keek hij waar ik mee bezig was. Portretfotografie dus.

 Het leek wel of hij op zijn achterpoten ging staan om de omgeving even goed te kunnen bekijken.

Deze zuringspanner kreeg ik met wat geduld redelijk in beeld. 

Vooral in de vergroting zijn de veervormige voelsprieten goed te zien.

 De talrijk voorkomende koolwitjes kent iedereen natuurlijk.

Ook hooibeestjes vind je in grote hoeveelheden langs de bloemenrijke kanaaltjes in de AWD.

Er is volgens mij in ieder geval in de AWD sprake van een goed vlinderjaar.

Parelmoervlinders horen wat mij betreft echt bij het duingebied.

Ze zijn erg wispelturig, dus het valt niet mee om ze te fotograferen.

Zo is ook de onderzijde van de vleugels goed te zien.

En jawel, wie hebben we daar? 

Een rugstreeppad, die zich plat tegen de grond drukte omdat hij mijn aanwezigheid niet vertrouwde.

We keken elkaar even goed aan.

Daarna ging hij rustig verder naar de beschermende, koelere dekking.

Een uiltje, misschien wel een gamma uiltje. Wat  zijn deze vlinders ongedurig!

Ze zijn niet alleen erg onrustig, 

maar ze gaan vaak ook nog  op een plaats zitten die een goede foto onmogelijk maakt. 

Geduld brengt (soms) uitkomst.

Er was de afgelopen tijd zo veel te zien, dat ik in dit blog jullie geduld wel wat op de proef moet stellen.

Dit jaar heb ik eindelijk weer eens een argusvlinder gezien.

De distelvlinder kon ik van dichtbij alleen op deze manier vastleggen. Van grotere afstand liet hij wel een blik op zijn gespreide vleugels toe, maar dat was niet mooi genoeg om hier te laten zien.

De gele luzernevlinder zag ik ook in dezelfde omgeving, 

maar die had alleen maar haast om verder te vliegen.

Ook al zie je de blauwtjes in vele blogs voorbij komen, ze mogen bij mij toch niet ontbreken.

Ik vind dat er dit jaar verrassend veel zijn.

 

Een nog kleiner vlindertje is deze voor mij "grote' onbekende, met een spanwijdte van hooguit 2 cm.

 Er is vast wel iemand die de naam van dit vlindertje kent.

Wat een camouflage!

Hoe hij heet weet ik inmiddels ook: het is een grote sabelsprinkhaan.

. Hij heeft opmerkelijk lange voelsprieten.

Het is een goed kikkerjaar. Onvoorstelbaar hoeveel je er vooral buiten de paden tussen en op de planten ziet. Klauteren kunnen ze uitstekend.

Het is net of hij, grotendeels verscholen hangend aan het blad, met een kevertje speelt.

Ze houden zich verbluffend goed in evenwicht.

Deze kleine zat op zijn gemak in het zonnetje.

De eerste drie foto's van de kikkertjes zijn genomen op een schaduwrijke plek. 

De andere 's morgens om een uur of 9 in de zon.

Mijn rondzwervingen hebben nog veel meer opgeleverd, vooral wat juffers en spinnen betreft. 

Daar kan ik volgens mij nog wel twee berichten aan wijden.

Een van de titels wordt vermoedelijk "Eten en gegeten worden".

De volgende keer wil ik echter bijzondere diersoorten als Przewalskipaarden, kamelen en yaks laten zien.