Kwak

In de maand augustus is er een jonge kwak in een plantsoen in Overveen neergestreken, zoals iedereen wel weet die regelmatig op waarneming.nl kijkt.

Mensen komen van heinde en verre erop af: vanuit Hoorn en Enkhuizen, maar ook vanuit Zwolle, Leeuwarden en Maastricht.

Het moet dan wel iets bijzonders zijn.

Ik had er nog nooit een in het wild gezien, dus ook ik was van de partij. Het was voor mij tenslotte hooguit een half uur rijden.

De vogel stelde mij niet teleur, maar stelde mij ook wel op de proef.

Een selectie van mijn foto's zal ik hier laten zien in het onderstaande (lange) overzicht. Het overzicht had zonder moeite tweemaal zo lang kunnen zijn.

De eerste keer dat ik er geweest ben kwam de vogel net aanvliegen toen ik bij het plantsoen aangekomen was. 

Dat was een prima binnenkomer, want ik hoefde niet te wachten of te zoeken.

Hij hield goed in de gaten wat er boven hem gebeurde.

Alles veilig, aan de slag, op zoek naar voedsel.

Zo te zien was hij in een uitstekende bui.

Let ook op zijn ooglid dat hij voor zijn oog kan schuiven als hij zijn kop onder water doet.

Hier is hij net een stukje water overgestoken, waardoor hij flink onder kroos kwam te zitten.

Er was net een wolk voor de zon geschoven, die een vreemd effect op de kleur van het kroos had.

Dat overkwam mij een paar keer.

Even flink uitschudden, ..........

..... en schoon op zoek naar een geschikte plek om te vissen.

Op de een of andere manier had hij door waar een visje was. 

Ik hoorde vertellen dat iedere lichte beweging in het kroos wordt opgemerkt. 

Die schijnt door visjes veroorzaakt te worden.

De zon was weer terug, waardoor de kleuren direct mooier zijn. 

De bovenstaande beelden met de vreemde kleur kroos vond ik bijzonder genoeg om ze toch te plaatsen.

Beet!

Even goed in de snavel plaatsen, ........

... en weg is de vis.

Zo'n actie wil je natuurlijk nóg wel eens zien.

Opnieuw beet.

De prooi is duidelijk te zien.

Hij kreeg er geen genoeg van.

Hij trok zich nauwelijks iets van de fotografen en andere omstanders aan.

Voor een kwak is dat geen doorsnee gedrag.

Hij wisselde wel vaak van plaats op dat oude meerkoetennest.

Dit was de laatste aanvalshouding die ik die dag vastlegde.

Ik ben daarna nog een keer terug geweest, in de hoop nog andere bijzondere momenten mee te maken en vast te leggen. 

Ik hoopte ook m.b.v. mijn hoekzoeker andere beelden te krijgen.

Hij zat aanvankelijk verscholen in een boom, geen hoekzoeker nodig.

Na enkele kleine verplaatsingen in de boom zat hij ruim twee uur later op deze tak.

Hij zit hier óf te gapen óf te lachen om de fotografen die hij een tijd aan het lijntje heeft gehouden.

Hij nam een bijzondere houding aan, alsof hij er vandoor wilde gaan.

Dat deed hij inderdaad, toch nog onverwacht.

De foto is niet helemaal scherp, maar ik vind hem hier toch wel passen.

Wat zou hij nu gaan doen?

Hij landde op een redelijk goede plek, naast het water.

Ik deed mijn hoekzoeker op mijn camera en ging aan de overkant op een stuk plastic liggen. 

Het gras was kletsnat van een enorme onweersbui die er vlak voordat ik er aankwam was geweest.

Zo kon ik bovenstaande, en een aantal van de onderstaande foto's maken.

Het leek bijna of hij mij strak aankeek.
Het kroos weerkaatste het licht opnieuw op een vreemde manier, vandaar de lichtblauwe tint.

Het was een beschaduwde plek, waar af en toe zon op viel als de wind de takken van de boom liet bewegen.

Hij was goed uitgeslapen en ving regelmatig een visje. De bijbehorende beelden laat ik nu niet zien.

 Ik ben ook aan de andere kant gaan kijken waar ik deze en de volgende foto van zo'n 4 meter afstand kon maken.

Onvoorstelbaar dat je zo makkelijk dichtbij kon komen.

Ik ben weer terug gegaan naar de andere kant, in de hoop dat hij ook nog op het meerkoetennest zou gaan zitten.

Dat deed hij. Hij vloog van de overkant naar het nest en landde een paar meter voor mij.

Met mijn 400 mm lens kon ik toen ook nog deze foto maken.

Opnieuw vloog de vogel op en landde zo'n 2 meter bij mij vandaan. 

Dat was te dichtbij voor mijn lens.

Omdat de vogel toen naar een schaduwrijke plek liep hield ik het voor gezien.

Met ruim 400 foto's en een (over)verzadigd, zeer tevreden gevoel kon ik weer op huis aan.

Vulkanisme

Vulkanisme en IJsland zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden.
De meest recente uitbarsting van een vulkaan op IJsland is die van de Eyjafjallajökull. Misschien horen we binnenkort nog meer over de onrustige vulkaan Bandarbunga die onder de enorme gletsjer Vatnajökull ligt.

De foto hiernaast is een beeld van de spuitende geiser Strokkur, waarover verderop meer.

IJsland heeft veel te maken met tektonische bewegingen van onze aardkorst. De Amerikaanse en Europese aardschollen drijven langzaam uit elkaar en de breuklijn ligt over IJsland. Op IJsland houdt men voortdurend in het achterhoofd dat er weer een vulkanische eruptie kan plaatsvinden.

De geothermische energie (aardwarmte) zie je overigens niet alleen in de vorm van geisers. Voor kassen en woningen maakt men ook gebruik van deze energie voor verwarmingsdoeleinden en het opwekken van elektriciteit

We hebben meerdere wandelingen door vulkanisch gebied gemaakt, zoals in Landmannalaugar in het binnenland. 

Hier zagen we veel brokstukken van lava met een glanzend oppervlak.
Dit is obsidiaan, zwart vulkanisch glas.

Opmerkelijk is dat hier en daar kleurige bloemetjes hun plekje op de lavavelden weten te vinden.

Resten sneeuw, af en toe eindigend bij een klein meertje, zie je vooral op plekken waar de zon niet of nauwelijks kan komen.

Fumarolen - gaten in de grond waaruit stoom ontsnapt - en sulfataren - openingen waaruit stinkende, zwavelhoudende gassen vrijkomen en waar zwavel afgezet wordt - tref je in Landmannalaugar veel aan.

Het gebergte bestaat vooral uit ryoliet, dat onder invloed van het licht mooie kleuren kan krijgen. 

Wij hadden helaas met een bewolkte lucht te maken.

Het eerste beeld van Geisir, het geothermisch gebied met de geiser waarvan de naam nu een soortnaam geworden is.

Geisir spuit nog maar zelden.

Het wateroppervlak in de kern borrelt en golft wel voortdurend.

Je ziet op het terrein poelen met een opvallende kleur water. Dit heeft te maken met de minerale samenstelling.

Dit soort pruttelende bronnen zijn kenmerkend voor deze omgeving.

Grillige zwavelafzettingen, dampende bronnen en somber regenachtig weer zorgden voor een bijzondere sfeer.
Ik had er nog wel wat langer willen blijven.

En dan is er natuurlijk Strokkur, de geiser die iedere 5-10 minuten voor een verrassing zorgt:

Je rekent erop als het water begint te borrelen en golven maar de uitbarsting komt toch onverwacht.

Spectaculair is het steeds weer.

Als je geluk hebt zie je water als een lichtblauwe bol omhoog komen

Behalve een grote stoomzuil zie je het water ook over de rand van de poel golven. 

Even later sta je in een laagje water, waarvan de warmte door je schoenzolen naar je voeten trekt.

Een heel aangenaam gevoel.

Hoe anders ervaar je vulkanisme bij het strand van Vík. 

Het strand is zwart, zoals altijd in vulkanische streken.

Als het dan flink waait en het zwaar bewolkt is (of regent), dan ontstaat een indrukwekkende, sombere sfeer.

Dit zijn de overblijfselen van een brug, die men als monument heeft laten staan.

Nadat er een vulkaan onder de gletsjer Vatnajökull was uitgebarsten ontstond een jokulhlaup. 

Dit is een vloedgolf die bestaat uit water en puin die een verwoestende invloed op de omgeving heeft.

De restanten van de brug laten de kracht van de vloedgolf goed zien.

In de omgeving van die brug zie je dit soort desolate vlakten, waar stromen en stroompjes zich een weg zoeken  naar zee.

In Dimmuborgir, in het noorden van IJsland, zijn lavavelden te vinden die ooit onder water hebben gelegen.

Mensen herkennen er blijkbaar de vormen van een kasteel in, want de naam betekent Geestenburcht.

Dit is de krater van de vulkaan Hverfjall, die we met de nodige moeite beklommen hebben.

Deze vulkaan vertoont al eeuwen geen activiteit meer.

Na de afdaling terugkijkend zagen we hoe hoog we geweest waren. De "streepjes" zijn namelijk mensen.

Al verder lopend kwamen we langs een riviertje dat zich een weg zocht door het landschap.

Opnieuw opvallende blauwwitte kleuren.

Een buitengewoon fascinerende wereld.
In deze omgeving zijn we ook nog op andere plaatsen geweest met borrelende, stinkende modderpoelen en bizarre landschappen.
Daarover later meer.