Bad- en andere scènes

De Zuidpier (en het geldt ongetwijfeld ook voor andere pieren) in IJmuiden is voornamelijk een mannenwereld.

Voor velen is de voertaal Latijn, natuurlijk wel visserslatijn.

De pier zorgt voor veiligheid en bescherming. 

De erop beukende golven worden zonder problemen tegengehouden, vogels vinden er een rustplaats.

Behalve veel vissers zie je er wandelaars, sporters, vogelspotters en fotografen (in willekeurige volgorde).

Op 23 januari beloofde het een schitterende zonnige dag te worden. 

Ik besloot vanaf de parkeerplaats eerst vlak langs de duinen te lopen. Dat leverde niets op.

Vanaf de pier kreeg je een mooi beeld van het strand met de vele watervogels langs de waterlijn.

Vooral meeuwen, scholeksters, aalscholvers en drieteenstrandlopers zochten daar naar wat lekkers. 

Zeilers raceten met flinke vaart over het strand.

Aalscholvers stellen je daar zelden teleur.

Maar om hem te kunnen zien vissen moest ik eerst wel helemaal tot de vuurtoren aan het eind van de pier lopen
en vervolgens nog een flink stuk terug.

Onderweg zie je de vertrouwde beelden van steenlopers en vooral meeuwen, die wachten op een hun toegeworpen vis of resten daarvan.

Een zeehond stak af en toe zijn kop boven water om adem te halen, een bruinvis liet een keer zijn rug en rugvin zien.

Merkwaardig vond ik een groep van zeker 40 futen. Ik had er nog nooit zo veel bij elkaar gezien.

Halverwege de terugweg zag ik de aalscholver vissen.
Na het verorberen van enkele vissen besloot de aalscholver naar een ander gebied te gaan.

In een poel naast de pier trok een hevig gespetter mijn aandacht.

Er bleken enkele steenlopers in bad te gaan.

Voorzichtig ben ik over de blokken omlaag geklommen om min of meer op ooghoogte te komen.

Met volle overgave werd er uitbundig gespetterd.

Een onderdompeling werd niet geschuwd.

Dat levert weer eens wat andere beelden op dan gebruikelijk.

Een ongebruikelijke pose, zelfs tijdens een wasbeurt.

Even lekker uitschudden, en dan nog een keer.

Dit is Genieten met een G.

Het viel mij nu pas op dat steenlopers een mooie staart hebben.

Zo fraai uitgespreid zie je deze nooit als ze over de rotsen of langs de waterlijn lopen.

Het leek hier wel of hij onder water gezogen werd.

In ieder geval genoot hij met volle teugen, met zijn ogen dicht.

Ook duiken hoorde bij zijn badritueel.

Het valt zo niet mee om te zien of het een steenloper is.

Ze zijn duidelijk gek op een bad want ze waren er een behoorlijke tijd druk mee.

Langzaam maar zeker kreeg hij het idee dat hij weer goed voor de dag kon komen.

Kort na dit moment vloog het groepje plotseling weg, zonder duidelijke aanleiding.

Als je thuis de beelden bekijkt kan je het hele proces nog beter zien dan in werkelijkheid.

Het onderduiken en met vleugels wapperen gaat namelijk razendsnel.

De koek was nog niet op.

Op de heenweg had ik in de verte een zwarte eend gezien, maar die was te ver weg om te kunnen herkennen welke vogel het was.

Hij was nu een stuk dichterbij gekomen, al was het niet zo dichtbij als ik graag wilde.

Het bleek een zwarte zee-eend te zijn.

 Natuurlijk konden het zo geen bijzondere foto's worden, maar een bijzondere waarneming vond ik het wel.

Ik moest wel croppen om dit beeld te krijgen.

In ieder geval was hij nu goed te herkennen.

Ook de zee-eend besteedde aandacht aan de persoonlijke verzorging.

Nog even met de vleugels slaan en klaar was hij.

Daarmee zat mijn ochtend pierbezoek erop.

Voordat ik naar huis ging heb ik in het havengebied nog even een flinke zalm gekocht. 

Ik kon deze dag weer thuiskomen met een mooie vangst.