Madagaskar - Vol verrassingen

Nu het in november veel regent en waait voelt het lekker om nog een keer terug te blikken op mijn Madagaskar-reis.

Ook al is er nog genoeg materiaal over, het wordt tijd deze reis passend af te ronden.

Om te beginnen is hier een ringstaartmangoest (Galidia elegans).

Ze wisten goed dat ze bij een picknickplaats een grote kans hadden om wat toegeworpen te krijgen.

Zo kregen we de gelegenheid om een tweetal mangoesten goed te bekijken.

In het erg vochtige regenwoud groeiden hier en daar zwammen.

Dit model deed mij direct denken aan de hoorn van een klassieke grammofoon uit het begintijdperk van langspeelplaten.

De zwammen waren kletsnat van de regen en het erlangs en erover sijpelende vocht.

Slakken kunnen een indrukwekkend formaat krijgen met een huis, dat wel twee keer zo groot is als het huis van een wijngaardslak.

We waren er in een tijd die ongeschikt was om veel vlinders te zien.

De kleine monarchvlinder (Danaus chrysippus) hebben we toch een paar keer gezien.

Deze vlinder - Hypolimnas dexithea - zagen we ook in het regenachtige regenwoud. 

Het is een soort die endemisch is voor Noord Madagaskar.

In hele droge gebieden troffen we een aantal exemplaren aan van de zogenaamde olifantsvoet (Pachypodium horombense),
die endemisch is in Zuid Madagaskar.

In Madagaskar komen 6 van de 8-9 soorten baobab voor, die afwijken van de Afrikaanse en Australische varianten. 

Deze soort doet denken aan een oude jeneverkruik.

In de buurt van de baobabs, die we vooral zagen in Forêt des Baobabs, vlakbij Ifaty in zuidwest Madagaskar, leefde deze spin.

De spin deed mij denken aan een soort vogelspin. 

Onze begeleiders noemden hem Tree-hole spider.

Dit was een pittige sprinkhaan-  of krekelsoort.

Onze begeleiders noemden hem Kung Fu cricket.

Hier staat hij erbij alsof hij wil zeggen "Kom maar op".

Wellicht dat sommigen er een dirigent in zien.

Hoe dan ook, als je hem met een takje benaderde ging hij onmiddellijk in de aanval.

Hier stonden we met verbazing naar te kijken.

Het zijn de nimfen van de Flatid leaf bug (Phromnia rosea). 

Dit merkwaardige, draderige uiterlijk moet bescherming bieden tegen natuurlijke vijanden.

(Google geeft de liefhebber meer informatie als je de Latijnse naam invoert)

Nu we toch met curiosa bezig zijn heb ik er nog een in de aanbieding:

de nimfen van de Madagascar lantern bug (Zanna madagascariensis)

(opnieuw  geeft Google de liefhebber meer informatie als je de Latijnse naam invoert)

Miljoenpoten hebben we een aantal keren gezien.

Het aantal poten mag er zijn, de lengte ook.

Degenen die wij zagen waren zeker 15 cm lang.

Kikkers doen het ook goed in de natte gebieden van Madagaskar.

Dit is een Mantella milotympanum, die 2-3 cm groot kan worden.

Deze vriendelijke vriend heet tomaatkikker (Dyscophus antongilii), die tot de zogenaamde smalbekkikkers behoort. 

Dit is een flink uit de kluiten gewassen knaap met een lijf van zo'n 8 cm.

In een rotswand huisde dit merkwaardige schepsel.

Het zou een soort kikker kunnen zijn, namelijk een Boophis madagascariensis, maar ook een Madagaskar platstaartgekko (Uroplatus fimbriatus).

Ik houd het op de eerste soort, ook al omdat we alleen dit deel van het dier konden zien.

Libellen zie je  ook geregeld in Madagaskar, zelfs als de winter voor de deur staat.

Ik kreeg meestal niet voldoende tijd om ze op mijn gemak te fotograferen.

Mooi zijn ze wel.

Ook dit type beviel mij wel door zijn fraaie tekening.

Hij was erg onrustig, ook als ik niet bewoog.

Op de muren van restaurants en andere gebouwen heb ik onverwacht vaak bidsprinkhanen gezien. 

Ik had ze graag in een mooiere omgeving gezien.

Voor de liefhebbers nog enkele spinnen.

Dit type leeft in het aardedonker van een vleermuizengrot.

In het licht van lantaarns vallen ze goed op, net als hun cocons.

Met hun poten uitgestrekt bedekken ze de hand van een volwassene.

Deze soort is behoorlijk algemeen.

Volgens mij heten ze Nephila madagascariensis.

In de regenwouden kwamen we ze zo nu en dan tegen.
 Maar vooral in de omgeving van het Rova, het voormalige paleis van de vroegere koningin,
zat een flink aantal in de kolossale webben die tussen de beplanting hingen.

Een nijlkrokodil verwacht je niet in Madagaskar.
Toch zijn ze er, in Vacona Lodge.
Ze liggen er in een omheind gebied, met tientallen.
Wat mij betreft horen ze niet thuis op Madagaskar.

Kameleons daarentegen zijn onlosmakelijk met het eiland verbonden.
Hier is er een bezig om een prooi te verschalken door er met zijn tong op te mikken.
Het is een verbluffend gezicht als de tong van zo'n 15 cm plotseling uit de bek flitst.

Hij had succes, zoals duidelijk te zien is.

Mevrouw panterkameleon mag deze sessie afsluiten.
Net als haar partner, die ik al eens eerder heb laten zien,  is zij opvallend gekleurd.

Ik wil hierna nog één afsluitend bericht aan Madagaskar wijden.
Het onderwerp is dan lemuren.