Patagonië - Kuifcaracara's en Chileense kieviten

Op het oog zijn kuifcaracara's en Chileense kieviten twee vogels die niets met elkaar te maken hebben.
De schijn bedriegt.

Kuifcaracara's zijn verzot op kievitkuikens.
In het voorjaar heeft dat tot gevolg dat de kieviten uiterst fel op de caracara's reageren.

De eerste Chileense kieviten (Vanellus chilensis) zag ik al vroeg tijdens onze Patagonië-reis. 

Kuifcaracara's zag ik voor het eerst in Torres del Paine (Chili).

Hier lag een kievit op haar nest, waarin haar eieren of wellicht zelfs jonkies lagen.

Het vrouwtje bleef tijdens het regenachtige weer op haar nest liggen, terwijl haar partner in de omgeving voedsel liep te zoeken.

Ik mocht opmerkelijk dichtbij komen.
Dit beeld bijvoorbeeld heb ik gemaakt met mijn 400 mm lens en ik heb niet gecropt.
Natuurlijk ben ik maar kort zo dichtbij gebleven.

Bij aankomst in Torres del Paine (Chili) zat deze kuifcaracara (caracara plancus)  in de boom voor het gebouw waar wij ons moesten melden.

Hij was trots op zijn staart en liet die even mooi zien.

Een schitterende vogel.
Ik was blij dat ik hem zo kon vastleggen.

Het was geen verrassing dat Chileense kieviten niet alleen in Argentinië voorkwamen maar ook in Chili.

Het was wél een verrassing dat we tijdens een wandeling in de omgeving ook kuikens zagen, onbekommerd rondstappend.
Ik vond dat ze behoorlijk veel lijken op de kuikens van kieviten die we in Nederland wel eens zien.

Een dag later gebeurde dat opnieuw.

De kleine kwam steeds dichter bij mij in de buurt, terwijl zijn ouders toch opmerkelijk rustig bleven.

Verderop werd dat heel anders.
Een aantal kieviten maakte veel misbaar en voerde onophoudelijk duikvluchten uit.
Het sprak voor zich dat ik daar zo snel mogelijk naartoe ging.
Even later zag ik dit paartje caracara's op de grond, min of meer in dekking.

Caracara's zoeken hun voedsel vooral op de grond en jagen veel minder vanuit de lucht.
Ze hebben tamelijk lange poten en platte klauwen, waardoor ze goed kunnen lopen.
Ze lusten graag jonge vogels, kikkers, hagedissen, kleine knaagdieren en insecten.

Tijdens het zoeken moesten ze voortdurend bukken om de felle kieviten te ontwijken.
Ze deden geen pogingen volwassen kieviten te pakken.
Ik denk dat ze dan ook kansloos geweest zouden zijn want de kieviten waren erg snel en wendbaar.

De caracara's waren heel beweeglijk, liepen soms knap snel door het gras en zochten daarna dekking tussen de begroeiing.
Waarschijnlijk hoopten ze zo verborgen kievitkuikens op te schrikken.

Indien nodig jagen ze samen om meer kans te hebben.
Deze keer hielp het hun niet, want ze hadden geen succes toen ik er was.

Omdat ze voornamelijk op de grond bleven kon ik lekker plaatjes maken vanuit een laag standpunt.

Een kuifcaracara is qua grootte enigszins vergelijkbaar met een buizerd (buteo buteo).
De spanwijdte van de vleugels is bij een kuifcaracara 120-130 cm, van een buizerd (afhankelijk van welke site je raadpleegt) 113-128 cm.
Van kop tot staart meet een kuifcaracara 49-59 cm, een buizerd 51-57 cm.

Hier staat een caracara op het punt van opvliegen.
Ze kregen er beide genoeg van en vlogen weg naar een rustiger plek.
Een van de twee vloog daar even later weer op met een flinke pluk nestmateriaal in zijn snavel.
Het was duidelijk lente.

Voor mij was het een topdag,
want na de ontmoeting met een guanaco (zie een eerdere post) diezelfde morgen zat ik dus opnieuw op de eerste rij.
En daarmee was mijn geluk nog niet voorbij.

Ik had trek in koffie gekregen en ging naar het restaurant.

Daar stond een kuifcaracara naar binnen te gluren!

De "concurrent" die hij daar zag maakte wat bij hem los en hij viel aan.

Wat moet dat spectaculair geweest zijn als je toevallig binnen achter het raam zat.

Dan was het echt koffie met iets erbij.

Het bleef niet bij één aanval, want hij herhaalde dit een heleboel keren.

Heel spectaculair.

Tussen die aanvallen door moest hij even bijkomen.

Hij ging op deze steen zitten waar ik toevallig vlakbij stond.

Hij  vloog zelfs naar een slaapkamer om door het raam naar binnen te gluren.

Gekker moest het toch niet worden.

Maar aan alles komt een eind.

De vogel hield het voor gezien en vloog met een verhaal over zijn belevenissen naar zijn partner.

Bij de kieviten was de rust helemaal teruggekeerd.

Het was weer stil en rustig in de omgeving.

De caracara's hielden zich eveneens in.

Vanaf een hoge tak hielden zij de omgeving in de gaten, zochten tussendoor naar wat eetbaars op de grond maar lieten de kieviten die middag verder met rust.