Drents-Friese Wold

In eerdere posts heb ik al het een en ander van de vakantie, die ik met mijn vrouw in september in Drenthe en Friesland heb gehad, laten zien.

Het was herfst, dus de tijd van de paddenstoelen en zwammen.

Toch zal ik mij hier niet toe beperken.

Een eerste voorbeeld is het hiernaast afgebeelde grasklokje (Campanula rotundifolia) dat in die omgeving redelijk vaak te zien was.

Het loont de moeite om de beelden in de vergroting te bekijken.

Maar…… de lightbox werkt bij mij in Google Chrome niet. 

Als je ze toch groter wilt zien moet je stuk voor stuk op elke foto klikken.

Bloggers wegen zijn nog steeds ondoorgrondelijk.

Geschubde inktzwammen waren er veel te vinden, zoals ik al eerder heb laten zien.

Zandblauwtjes (Jasione montana) waren naast de grasklokjes de bloemen die ik in die omgeving het meest fotogeniek vond.

Een bijzondere soort vind ik deze gatenzwam, die een doorkijkje door de hoed biedt.

Ik heb geen idee hoe deze zwam heet, maar daar ging het mij ook niet om. 

Ik vond het een mooi voorbeeld van verval dat bij het najaar hoort.

Een vliegenzwam mag in het geheel natuurlijk niet ontbreken.

Ze kwamen in het hele gebied waar we zijn geweest - vooral Holtingerveld, het Drents-Friese Wold en Dwingelderveld - veel voor.

Dit zou een roodbruine slanke amaniet (Amanita fulva) moeten zijn.

Een kleverig koraalzwammetje heb ik al vaker laten zien.

Het valt toch al op door de oranjerode kleur, maar nu ook omdat het groeide op een dwarsdoorsnede van een omgezaagde boomstam.

Als je in Drenthe bent is de kans groot dat je hunebedden ziet. 

Een voorbeeld mag hier niet ontbreken.

Een schaapskudde kom je op de heide wel vaker tegen.

Maar hoe vaak zie je dat de herder de kudde op de fiets begeleidt?

Hij vertelde dat hij de kudde langs dit pad van het ene weidegebied naar een ander bracht.

Hoe wil je opvallen?

Kijk eens omhoog terwijl de rest van de kudde omlaag kijkt.

Dit zwammetje wordt kleine bruine bekerzwam (Humeria hemisphaerica) genoemd.

Het model beviel mij wel.

Rood met witte stippen, bij iedereen bekend.

Maar zo kan het ook, rood zonder witte stippen.

Wanneer vliegenzwammen uit de grond omhoog komen zijn ze bedekt met een witte laag.

 Bij het groeien barst die laag waardoor de "stippen" ontstaan.

Bij een forse regenbui blijken de stippen van de hoed af te kunnen spoelen.

Een sfeerplaatje.

Als een zwam omvalt kan je de onderkant van de hoed goed zien.

Ook op deze manier vind ik ze mooi.

Jawel, daar is het kleverige koraalzwammetje weer.

Het was te mooi om te negeren.

Ze nodigden uit tot experimenteren.

Op de heide en de naburige zandgronden liepen soms mestkevers, helaas niet druk bezig met het voortduwen van bijvoorbeeld een konijnenkeutel.

Een absolute schoonheid vind ik de rups van een meriansborstel (Calliteara pudibunda).

Hij had een opvallende plek gevonden op een kale tak.

Nog een laatste zwammetje, opnieuw een roodbruine slanke amaniet.

Er waren veel meer soorten in de bossen te vinden, maar ik beperk mij tot de soorten die ik nu en eerder heb laten zien.

Deze bloemetjes zullen alleen bij de liefhebbers bekend zijn.

Ze horen bij de rode bosbes, beter bekend als vossenbes (Vaccinium vitis-idaea).

De rode bessen zijn in de herfst rijp.

In Noord-  en Midden Europa worden ze op grote schaal geplukt, in Nederland veel minder.

Ze smaken een beetje zurig.

Als ze tot een saus verwerkt zijn smaken ze uitstekend bij bijvoorbeeld wild.

Tot besluit nog twee beelden van een grasklokje.

In de vroege ochtend bleek dat de temperatuur 's nachts behoorlijk gedaald was.

De bloemetjes waren bedekt met druppels.

Een passend besluit van een geslaagde week in het Drents-Friese landschap.

De volgende keer weer aandacht voor - onvermijdelijk - paddenstoelen en zwammen.