Mongolië deel 1

Als je met de Transmongolië Express van China naar Mongolië reist moeten bij de grens de onderstellen van de wagons vervangen worden. Het spoor is in China namelijk smaller dan gebruikelijk.

Enkele wagons worden tegelijkertijd omhoog gekrikt - de onderstellen zijn dan al losgekoppeld - waarna de nieuwe onderstellen worden geplaatst.

De passagiers blijven tijdens deze actie in hun wagon.

In ongeveer 4 uur worden alle onderstellen vervangen en gaat de reis weer verder.

In Mongolië draait alles nog steeds om Ghingghis Khan. 

Dit beeld staat op het belangrijkste plein van Ulaanbaatar (de hoofdstad), namelijk het Sükhbaatarplein.

Van 11 t/m 13 juli wordt het jaarlijkse Naadam festival gehouden. 

Vooral de opening is een ware happening.

Ghingghis Khan vond het belangrijk dat zijn manschappen in goede conditie waren. 

Zij beoefenden Mongools worstelen, boogschieten en paardrijden.

Deze drie sporten horen onlosmakelijk bij Naadam. De voorbereidingen vinden het hele jaar door plaats.

Op het middenterrein van het Naadam stadion vinden meerdere gevechten tegelijkertijd plaats.
Na 10 ronden, verdeeld over 2 dagen, is de winnaar van de 1024 worstelaars bekend.

Boogschieten: vrouwen schieten vanaf 60 meter en mannen vanaf 75 meter op een doel van vilten blokjes.
Wie de meeste blokjes omver schiet is de winnaar.

Ruitertjes - kinderen tussen 5 en 13 jaar - doen hun best om de afstand van 30 km zo snel mogelijk af te leggen. 

Er wordt gereden in leeftijdsklassen, niet van de kinderen , maar van de paarden.

Na het festival - voor mij een hoofddoel én hoogtepunt - zijn we het binnenland ingetrokken.

In dit gebied hebben we een wandeltocht van enkele uren gemaakt in absolute rust.

Er groeiden talloze kleurige bloemen, waar vlinders en sprinkhanen op af kwamen. 

Edelweiss bijvoorbeeld groeide daar volop.

 Een dreigende lucht, horend bij een kort durende onweersbui. De rest van de dag was het prachtig weer.

Mooie zonsondergangen horen ook bij Mongolië.

Een goed geconserveerd klooster - Erdene Zuu - is te vinden bij de voormalige hoofdstad Kharkhorin.

Talloze kloosters zijn door communistische zuiveringen verwoest, maar een deel is gespaard gebleven.

Veel verwoeste gebouwen van Erdene Zuu zijn later weer opgebouwd.

Het gespaarde deel van Erdene Zuu bleek een museum te zijn. Musea werden niet met de grond gelijk gemaakt.

De beelden zijn te vinden in de drie belangrijkste boeddhistische tempels op het terrein.

Ook de gouden stupa is aan de verwoestingen ontsnapt, net als de hieronderstaande muur.

Het terrein is omgeven door een vierkante muur van 400 bij 400 meter, met daarin 108 stupa's opgenomen.

108 is het heilige boeddhistische getal.

Een voorbeeld van een doodstil, nagenoeg verlaten dorpje. Koeien staan in de brandende zon in een plas water; even later kwam er een paard rustig voorbij lopen. Mensen zag je weinig op straat.

In een stadje zaten deze bejaarden het leven om zich heen eens rustig te bekijken.

Ruïnes van een oud klooster, bij Ongin Khiid

Een blik over het zeer weidse land.

 Niet ver hier vandaan hebben we op een aantrekkelijke plek onze tenten opgezet. Kan het nog mooier?

De ondergaande zon, gecombineerd met vee dat huiswaarts gaat, levert karakteristieke plaatjes op.

Vervoer is vaak een avontuur.

Er zijn nauwelijks wegen. Als ze er zijn, zijn het stoffige dirt-roads. Vaker zijn het slechts bandensporen.

De route moet je vinden op basis van ervaring: borden ontbreken.

Het gaat dan ook wel eens mis: meer modder dan voorzien.

Een rivier oversteken? Geen probleem, als je het juiste spoor maar kiest. Ook dat ging wel eens mis. 

Midden in een rivier kwamen we vast te zitten. De motor sloeg af, er kwam een beetje water binnen. 

Het lukte de chauffeur uiteindelijk om op eigen kracht de oever te bereiken.

Voor mij een heel typerend beeld. Helemaal alleen in het uitgestrekte landschap.

De ruiter was op weg om enkele paarden op te halen.

Opnieuw een donkere lucht, maar geen regen.

Met de huisjes aan de linkerkant en de paarden aan de rechterkant van de route vervolgden wij onze weg, naar links, tussen de twee bergkammen door.

Waarheen? Dat komt in deel 2.

In mijn eerstvolgende bericht laat ik wat zien van mijn bezoek aan de Zuidpier van IJmuiden.

Een voorproefje?