Zuidpier in IJmuiden: van A tot Z

Begin september was het rustig weer. Bovendien beloofde het zonnig te worden.
Het leek mij een goed idee om een oriënterend bezoek aan de Zuidpier in IJmuiden te brengen.
Bovendien zou ik het kunnen combineren met het kopen van verse vis. Zo gezegd, zo gedaan.

De zeehond was de verrassing van de dag, waarover verderop meer.

De zon liet het aanvankelijk afweten, maar te klagen had ik niets.

Om te beginnen waren er behoorlijk veel spreeuwen te zien, jonge en volwassen vogels.

Tapuiten vlogen onrustig van rotsblok naar rotsblok.

 Zo mooi als deze vogel, die ik tijdens mijn vakantie zag, kreeg ik ze niet in beeld.

Zilvermeeuwen horen bij de vaste bewoners van de pier.

Bij het zien van veel lekkernijen druppelde het water uit zijn snavel.

Langs de waterlijn scharrelde een aantal kanoetstrandlopers bedrijvig heen en weer.

Ook al staan de vleugelpunten niet op de foto - en is het eigenlijk een net-niet moment - vind ik de plaat mooi genoeg om hier te laten zien

Op het strand zag ik enkele bonte strandlopers.

Tureluurs waren er ook, voedsel zoekend in poeltjes.

Door het rustige weer ontstond een mooie reflectie.

Ze zochten ook het diepere water op.

Scholeksters, je ziet en hoort ze er voortdurend .

De wegvliegende vogel zorgde voor een ongebruikelijk effect.

Aalscholvers moeten af en toe hun verenpak laten drogen. Daarbij houden ze wel oog voor de omgeving.

De zon begon een beetje door te breken, waardoor de glans op de veren mooier werd.

Steenlopers kan je op de pier niet over het hoofd zien, zo veel zijn er.

Jonge vogels,

stretchende vogels, 

of vogels die op zoek waren naar voedsel.

Bruinvissen had ik nog nooit in het wild gezien. Deze dag zag ik er drie, helaas op een wat te grote afstand. Deze foto hoort dus meer bij een waarneming, maar ik was er wel blij mee.

En dan was er nog deze jonge meeuw, die een flinke vis in zijn snavel had.

Hij deed zijn best om hem naar binnen te krijgen.

Ik heb niet gezien of het hem gelukt is. Vissers vonden het vreemd dat hij er zo lang over deed.
Zij waren bang dat er een haak aan de vis zat, waardoor de meeuw hem niet naar binnen kon schrokken.

Op de terugweg zag ik tot mijn verbazing een zeehond. Ik had ze tot dusverre alleen nog maar in het Waddengebied gezien, en dan ook nog op veel grotere afstand.

Nieuwsgierig kwam hij naar mij toe zwemmen, waarbij hij maar een paar meter van de pier bleef.

Deze foto heb ik gemaakt met mijn 400 mm lens, en ik heb niet gecropt.

Geweldig! Ik was bovendien blij dat het zulk rustig weer was en dat het zonnetje doorkwam,
want het is lastiger om goede beelden te krijgen als de golfslag sterker is.

Ook al heb ik van de najaarstrek nog geen bijzondere tekenen gezien, ik heb daar wel een hele bijzondere ochtend gehad met veel verrassende waarnemingen.

Van A tot Z: van Aalscholver tot Zeehond.

Met een prima gevoel en een zak met verse vis ben ik weer naar huis gegaan.
De volgende keer laat ik deel 2 van mijn Mongolië reis zien.
Om in de stemming te komen:

Wordt vervolgd