AWD - Onverwachte momenten

Afgezien van damherten zie je momenteel niet veel grote dieren in de AWD.
Ook vogels zie je in verhouding weinig.

De kleinere dieren, in het bijzonder insecten,  zorgen er echter wel voor dat je je geen moment hoeft te vervelen.

Het lieveheersbeestje komt aan het eind van dit bericht weer terug.

Deze tamelijk kleine juffer zag ik op een bewolkte ochtend, met eigenlijk wat te weinig licht, toen er nog volop dauw was.

Ik heb deze foto gemaakt met ISO 1600 en f/8.

Maar hoe heet deze juffer?
 Ank - zie bij de reacties - benoemde deze "juffer":
het is geen juffer maar de Grote Rupsendoder (Ammophila Sabulosa).

Volgens mij is dit een steenrode heidelibel.

Maar hoe heet deze soort?
Via Ghita weet ik dat dit een paardenbijter is.

Nogmaals een heidelibel. Deze soort heb ik de laatste tijd erg veel gezien in de AWD.

Dezelfde libel, maar nu met een andere achtergrond.

Ik denk dat dit een houtpantserjuffer is.

Het is leuk om wat te spelen met de invalshoek van het licht, vooral in de hoop dat de vleugels dan goed te zien zijn.

Sprinkhanen zie je ook veel op een zanderige ondergrond. 

Dit is de blauwe heidesprinkhaan, die mooi blauwe vleugels laat zien als hij wegspringt.

Een sprinkhaan met een geweldige schutkleur. Coby gaf aan dat dat hij bij de veldsprinkhanen hoort.

Een gamma uiltje, denk ik, liet zich vrij makkelijk bewonderen.

Een voor mij tot voor kort onbekend type is de gewone  bandspanner.

Het is een vrij klein vlindertje. Vergelijk hem maar eens met de bloem en de blaadjes.

Klein maar fijn zegt men wel eens. Deze muntvlinder is nauwelijks een cm groot.

Is de herfst dan toch in aantocht?

Gelet op de huidige temperaturen zou je dat niet zeggen, maar de vuurzwammetjes wijzen er wel op.

Ze zijn dan wel niet zo groot, door hun felrode kleur vallen ze wel op.

Tot besluit het beloofde lieveheersbeestje.

Er was nog volop dauw op het riet. De zon zorgde voor een mooi schaduweffect.

Even de vleugels een stukje spreiden voordat ze weer verder klom.

Hier was ze druk bezig met een dauwdruppel. 

Ik kreeg wel de indruk dat ze van kleinere druppeltjes dronk.

Ze had er haar poten vol aan.

Maar wat wilde ze er eigenlijk mee doen? Ik heb het niet afgewacht.

Het was een hele toer om het lieveheersbeestje te fotograferen. Het waaide een beetje, het lieveheersbeestje bewoog regelmatig en ik had moeite om mijn monopod stil te houden.

Gelukkig heb ik nog wel een aantal foto's overgehouden waar ik tevreden mee was.

De volgende keer komt deel 1 (van 2) van een bericht over Mongolië.

Bedankt voor alle reacties op mijn berichten tijdens de maand augustus.
Het doet mij genoegen dat ook de berichten over Mongolië in de smaak vallen.