Zonaanbidders

Rondzwervend in verschillende natuurgebieden kom je overal dieren tegen die we tot de zonaanbidders kunnen rekenen. In dit blog laat ik enkele libellen, juffers en  amfibieën de revue passeren. 

Zeker nu de zomer achter ons ligt zal dit hoogstwaarschijnlijk het laatste bericht zijn,

 waarin de insecten nog een keer  aan bod komen.

Pantserjuffers kwam ik vaak tegen. Ze mooi op de foto krijgen is nog een hele toer.

De achtergrond, de reflectie van het zonlicht op de vleugels, de wind, de bewegingen van de juffer spelen allemaal hun eigen rol.

En dan moet je zelf natuurlijk je monopod goed stilhouden. Een statief  heb ik bij deze opnamen niet gebruikt.

Daar kan nog een verbeterslag gemaakt worden.

Ik heb nu ISO 800 en 1600 gebruikt, en dat moet eigenlijk wel omlaag om een mooier beeld te krijgen.

Een vliegende libel fotograferen, zoals deze paardenbijter, vond ik ook een uitdaging.

Opnieuw een ISO waarde van 1600, om een snelle tijd mogelijk te maken.

Het resultaat valt mij niet tegen, maar ik wil de vleugels eigenlijk wel wat scherper.

ISO 1600, 1/400 sec.

In rust was het makkelijker, ISO 400

Ze nemen niet veel rust, en als ze het dan toch een keer doen is het vaak op een onaantrekkelijke plaats.

Heidelibellen zijn veel rustiger. Als ze opvliegen komen ze vaak op dezelfde plek terug.

Hierbij heb ik ISO 800 bij 1/1000 sec. gebruikt. Dat moet dus anders, omdat de libel behoorlijk stil bleef zitten. Maar zo gaat het soms, als je ook even gauw een passerende paardenbijter wilt fotograferen.

Ze hadden de tijd genomen om voor het nageslacht te zorgen.

Omdat het zo onverwacht gebeurde had ik niet genoeg op de instellingen gelet: ISO 800, f/22 en 1/250.

Deze heidelibel had een passende kleur braam uitgekozen als rustplaats.

ISO 800, 1/400 en f/16

Behalve juffers en libellen  houden ook kikkers  van zonlicht en warmte.

Iedereen weet dat boomkikkers licht genoeg zijn om op een blad te kunnen zitten.

Dat kleine kikkertjes en padjes op een varenblad gaan zitten had ik nog niet eerder gezien. 

Ze kunnen goed klimmen en ze zijn licht, dus helemaal onverwacht was het niet.

Maar ook de grotere exemplaren zoeken het hogerop, eveneens op een varenblad.

Hier is nog een ander voorbeeld.

Tot besluit dit duo. De derde zat net op een ongunstige plek om ook in beeld te komen.

Ze genoten daar duidelijk van de zon.

Later in het jaar, vermoedelijk in oktober, wil ik nog een keer op de boomkikkers terugkomen,

 als vervolg op een eerder bericht.