Mongolië deel 2

 's Morgens vroeg kan de zon een mooi licht over de omgeving werpen.

Dit beeld geeft naar mijn mening treffend weer hoe je over de vlakten van Mongolië reist. 

Volg de bandensporen, eventueel de elektriciteitspalen, maar reken niet op bewegwijzering.

Het is een leuke verrassing als je totaal onverwacht in een dorpje komt waar een festival plaatsvindt.

Opmerkelijk veel mensen droegen hier traditionele kleding.

Muzikanten zaten klaar met hun morin khuur. Dit is een soort strijkinstrument, met een houten paardenkop aan het eind, en twee snaren die bestaan uit bundels paardenharen.

We kampeerden een keer bij de zgn.Vlammende Rotsen,
een gebied waar in 1922 eieren en botten van dinosauriërs gevonden zijn.
De vlammende reputatie werd 's middags toen we arriveerden nog niet waargemaakt.

Maar later, bij het begin van de avond, wel: fabelachtig mooi en indrukwekkend

Daarna volgden in de Gobi woestijn de zandduinen: een haast onwerkelijk beeld.

Dit beeld zag ik vanuit de ger van een nomadenfamilie, waar wij overnachtten.

Prachtige duinen op de achtergrond, een nomade die zijn kudde per kameel ophaalt op de voorgrond.

Nomaden eten veel vlees.

Hier is een geit op traditionele wijze geslacht. Er wordt een snee in de buik van de levende geit gemaakt, waarna de slachter zijn arm in de buik steekt en een vitale slagader bij het hart dichtknijpt. 

Het dier is binnen enkele ogenblikken dood. Ik heb dit moment van slachten overigens  gemist.

 Wij hebben aan het eind van de middag een wandeling gemaakt, 

tegen de steile helling van de zandduinen omhoog. 

De beloning was een geweldig uitzicht.

Die avond was de zonsondergang overweldigend: het was of de lucht in brand stond.

 In een bergachtige streek bij de Gobi woestijn kampeerden we een keer in een kloof,
bij een smal riviertje.

 In het voorjaar is dat daar onmogelijk omdat dan de bodem volledig overspoeld wordt door smeltwater.

De ondergaande zon zorgde voor een gouden randje over de bergketen, 

gezien vanuit ons kamp dat hiervoor te zien was.

 Wij hebben een wandeling door een bergachtige streek gemaakt  waar we veel fluithazen zagen, 

onder de voor Mongolië kenmerkende blauwe lucht.

Een ovoo is een stapel stenen waar de reiziger geacht wordt driemaal omheen te lopen, of zittend in een auto driemaal te toeteren, om de geesten volgens het sjamanistische geloof gunstig te stemmen.

Bovendien word je geacht er iets op achter te laten: een steen, geld, schedels, of zoals hier de hoorns van bergschapen en banden.

Een eenzame ger, met op enige afstand twee vastgebonden paarden.

De kudde van de nomaden was in de nabije omgeving niet te zien.

Buiten wonen heeft in Mongolië een andere dimensie dan in West-Europa.

Erosie, vooral door wind, zon en grote temperatuurverschillen, laat overal zijn sporen na.
Er is een een ongebruikelijk mooie structuur in de rotsen ontstaan.

 Via een niet al te moeilijke klimpartij konden wij boven op de rotsen komen,
die op de vorige foto te zien waren.

Opnieuw een bijzonder uitzicht.

Via de rotsen op de voorgrond vonden we de weg terug naar het kamp, 

dat wel erg nietig lijkt in deze imposante omgeving.

Af en toe kwamen we in een dorpje op de bijna eindeloze vlakte. Er wonen onder meer werknemers van bedrijven die zich bezighouden met mijnbouw of met de voorbereidingen voor het maken van een asfaltweg door dit gebied. Onwillekeurig denk je dan: "Hoe zal Mongolië er over 10 of 20 jaar uitzien?"

 Even boodschappen doen onderweg. Bij de herder van deze kudde werd een geit gekocht die 's avonds gegeten zou worden. De andere geiten keek de "uitverkorene" opgelucht na. 

Hun beurt was nog niet gekomen.

Opnieuw kampeerden we in een schitterende omgeving.

Mongolië wordt ook wel "Het land van de eeuwige blauwe lucht" genoemd.

Die reputatie werd vaak waargemaakt, ondanks de onweersbuien.

De ondergaande zon zorgde voor warme kleuren op de rotsen.

Tegenlicht geeft een volkomen ander beeld.

Wij hadden geen hinder van het onweer in de verte.

Het gaf wel een prachtig beeld.

 

Met dit tweede deel sluit ik mijn berichten over Mongolië af.

Voor ons was het een onvergetelijke reis.

Ik hoop dat ik dit enigszins heb kunnen overbrengen.